منصور کوشان (به انگلیسی: Mansour Koushan) (زادهٔ ۵ دی ۱۳۲۷ در اصفهان - درگذشته ۲۷ بهمن ۱۳۹۲)، شاعر، نویسنده، پژوهشگر و روزنامه نگار ایرانی، برندهٔ جایزهٔ آزادی بیان اوسیتزکی Ossietzky Prise، در سال ۱۳۸۹ (نوامبر ۲۰۱۰) و لوح سپاس تندیس اثر برتر ادبیات نمایشی جشنواره خانه تئاتر ایران در سال ۱۳۸۷ (می ۲۰۰۹) است.
زنان فراموش شده، چاپ اول نشر آرش، استکهلم، چاپ دوم انتشارات ققنوس، تهران
دهان خاموش ،(۲۰۰۶)، نشر باران، سوئد
تثلیث جادو (ناخدا بانو)، (۲۰۰۴)، نشر باران، سوئد
عشق های شیطان، (۲۰۰۲) نشر آرش
راز بهارخواب، (۱۹۹۹)، نشر آرش، سوئد
آداب زمینی، (۱۳۷۰) نشر ابتکار، ایران
محاق، (۱۳۶۹) نشر شیوا، ایران.
او پس از چندین بار بازداشت شدن، سرانجام در سال ۱۳۷۷، در دورهٔ رئیس جمهوری محمد خاتمی، به خاطر انتشار بیانیه “ما نویسنده ایم” یا “متن ۱۳۴ نویسنده” و سردبیری مجله های تکاپو, “بوطیقای نو”، و “آدینه”، انتشار متن “منشور کانون نویسندگان”، “داشتن چند کتاب غیرقابل انتشار در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فعالیت در جمع مشورتی کانون نویسندگان، در دادگاه انقلاب، همراه دیگر دوستان و همکارانش محکوم به مرگ می شود.
کوشان برای سخنرانی در پنجاهمین سال اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر (۱۰ دسامبر ۱۹۹۸) به نروژ سفر می کند و پس از آگاهی از خبر کشته شدن دوستان و همکارانش, محمد مختاری و محمدجعفر پوینده, و بودن نام خودش در صدر فهرست مرگ جمهوری اسلامی، ناگزیر به زندگی در تبعید می شود. منصور کوشان، چند سال مدیر هنری تئاتر سولبرگ شهر استاوانگر در نروژ بود و هفت نمایش نامه از خود و نویسندگان جهانی را به زبان نروژی طراحی و کارگردانی کرد و اجراهای موفقی از آن ها در روی صحنه داشت.
در پنجم دی ماه ۱۳۲۷ در اصفهان زاده شد. در سال های جوانی شعر و نمایشنامه می نوشت و از نسل جوان حلقه ی جنگ اصفهان بود. از او در همان سال های جوانی نمایشنامه های "تصویر من"، "ساعت کوبنده چیست، ساعت کوبنده" و "بودن از نبودن" در دانشگاه اصفهان به روی صحنه رفت.کوشان در سال ۱۳۵۳، پس از این که نمایشنامه اش "فریادی برای گوش های کر" در صحنه اجرا شد، برندهٔ اول جشنواره تئاتر شهرستان ها گشت، تله ویزیون ملی آن را ضبط و پخش کرد، و هم چنین برنده نمایشنامه نویسی سال به خاطر نمایشنامه "روزنامه های دیروز، امروز و فردا" از طرف سازمان تلویزیون ملی ایران گشت و پس از به عنوان مسؤل مرکر فرهنگی اصفهان به استخدام سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران درآمد.
زنان فراموش شده، چاپ اول نشر آرش، استکهلم، چاپ دوم انتشارات ققنوس، تهران
دهان خاموش ،(۲۰۰۶)، نشر باران، سوئد
تثلیث جادو (ناخدا بانو)، (۲۰۰۴)، نشر باران، سوئد
عشق های شیطان، (۲۰۰۲) نشر آرش
راز بهارخواب، (۱۹۹۹)، نشر آرش، سوئد
آداب زمینی، (۱۳۷۰) نشر ابتکار، ایران
محاق، (۱۳۶۹) نشر شیوا، ایران.
او پس از چندین بار بازداشت شدن، سرانجام در سال ۱۳۷۷، در دورهٔ رئیس جمهوری محمد خاتمی، به خاطر انتشار بیانیه “ما نویسنده ایم” یا “متن ۱۳۴ نویسنده” و سردبیری مجله های تکاپو, “بوطیقای نو”، و “آدینه”، انتشار متن “منشور کانون نویسندگان”، “داشتن چند کتاب غیرقابل انتشار در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فعالیت در جمع مشورتی کانون نویسندگان، در دادگاه انقلاب، همراه دیگر دوستان و همکارانش محکوم به مرگ می شود.
کوشان برای سخنرانی در پنجاهمین سال اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر (۱۰ دسامبر ۱۹۹۸) به نروژ سفر می کند و پس از آگاهی از خبر کشته شدن دوستان و همکارانش, محمد مختاری و محمدجعفر پوینده, و بودن نام خودش در صدر فهرست مرگ جمهوری اسلامی، ناگزیر به زندگی در تبعید می شود. منصور کوشان، چند سال مدیر هنری تئاتر سولبرگ شهر استاوانگر در نروژ بود و هفت نمایش نامه از خود و نویسندگان جهانی را به زبان نروژی طراحی و کارگردانی کرد و اجراهای موفقی از آن ها در روی صحنه داشت.
در پنجم دی ماه ۱۳۲۷ در اصفهان زاده شد. در سال های جوانی شعر و نمایشنامه می نوشت و از نسل جوان حلقه ی جنگ اصفهان بود. از او در همان سال های جوانی نمایشنامه های "تصویر من"، "ساعت کوبنده چیست، ساعت کوبنده" و "بودن از نبودن" در دانشگاه اصفهان به روی صحنه رفت.کوشان در سال ۱۳۵۳، پس از این که نمایشنامه اش "فریادی برای گوش های کر" در صحنه اجرا شد، برندهٔ اول جشنواره تئاتر شهرستان ها گشت، تله ویزیون ملی آن را ضبط و پخش کرد، و هم چنین برنده نمایشنامه نویسی سال به خاطر نمایشنامه "روزنامه های دیروز، امروز و فردا" از طرف سازمان تلویزیون ملی ایران گشت و پس از به عنوان مسؤل مرکر فرهنگی اصفهان به استخدام سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران درآمد.
wiki: منصور کوشان