منشور ملل متحد

منشور ملل متحد سندی است که هدف ها و سازمان و نحوه کار سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته به آن را تعیین می کند. این سند در حکم اساسنامه سازمان ملل است.
در یادداشت مقدماتی افزوده ها به منشور و تاریخ آن ها ذکر شده و اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری جزء لاینفک منشور ملل متحد اعلام شده است.
در دیباچه (که به طور کلی از دیباچه قانون اساسی ایالات متحده آمریکا گرفته شده است) اهداف کلی سازمان ملل متحد آمده است.
فصل یک اهداف سازمان ملل و اقدامات آن برای تأمین صلح و امنیت در جهان را برمی شمرد.
فصل دو شرایط عضویت در سازمان ملل متحد است.
فصل های سه تا پانزده مجموعه ای از اسناد مربوط به ارکان و سازمان های وابسته به سازمان ملل و شرح وظایف آن ها است.
فصل های شانزده و هفده ترتیبات ترکیب و ادغام مقرارات سازمان ملل با دیگر عهدنامه های موجود بین المللی را شرح می دهد.
فصل های هجده و نوزده شامل ترتیب افزوده های منشور و نحوه تصویب آن ها است.
متن منشور ملل متحد در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵ در سانفرانسیسکو در پایان کنفرانس ملل متحد به امضای ۵۱ کشور رسید و در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ لازم الاجرا شد. امروزه ۱۹۱ کشور آن را امضا کرده اند و رعایت مفاد آن برای همه اعضای سازمان ملل متحد الزامی است. در متن منشور صریحاً تأکید شده که مفاد منشور بر هر قرارداد بین المللی دیگری مقدم است.
این منشور از یک یادداشت مقدماتی، یک دیباچه و ۱۹ فصل تشکیل شده است.