پارک ملی نایروبی پارکی ملی در نایروبی است که به عنوان نخستین پارک از این نوع در کنیا، در سال ۱۹۴۶ گشایش یافت. این پارک به صورت تقریبی در ۷ کیلومتری جنوب مرکز نایروبی قرار دارد و تنها یک حصار آن را از کلان شهر جدا می سازد. آسمان خراش های پایتخت کنیا از درون این پارک مشاهده پذیرند. این نزدیکی بسیار حیات وحش و زندگی شهری در آن منطقه باعث برخوردهایی اجتناب ناپذیر میان این دو شده است.
اداره حیات وحش کنیا – پارک ملی نایروبی
اگرچه پارک ملی نایروبی در فاصله بسیار کمی از مناطق شهری قرار دارد و به نسبت دیگر پارک های حیات وحش در آفریقا کوچکتر است، جمعیت بسیار زیادی از زیواگان را در خود جا داده است. گله های جانوران گیاه خوار در فصل های خشک سال در این پارک جمع می شوند و این پارک یکی از موفق ترین مناطق حفاظت شده برای اسب های آبی به شمار می رود.
پارک دارای جمعیت بسیار متنوع و پراکنده ای از زیواگان است. از جمله گونه های جانوری موجود در پارک می توان به بوفالوی آفریقایی، بابون، کرگدن سیاه، گورخر برشل، یوزپلنگ، آهوی گرانت، اسب آبی، پلنگ، شیر، آهوی تامسون، ایمپالا، زرافه ماسای، شترمرغ، کرکس، و کل آب دوست اشاره کرد.
گیاه خوران، از جمله گاو وحشی و گورخر، منطقه حفاظت شده کیتنگالا را برای مهاجرت به سوی جنوب استفاده می کنند تا به دشت های آتی-کاپیتی برسند. آن ها در فصل های بارانی در منطقه پراکنده می شوند و در فصل خشک دوباره به پارک باز می گردند. تراکم درون پارک در فصل خشک به بالاترین حد خود می رسد و این هنگامی است که مناطق بیرونی پارک همه خشک شده اند. چندین سد کوچک ساخته شده درون پارک به آن منابع آبی بیشتری نسبت به بقیه مناطق کناری خود می دهد.
اداره حیات وحش کنیا – پارک ملی نایروبی
اگرچه پارک ملی نایروبی در فاصله بسیار کمی از مناطق شهری قرار دارد و به نسبت دیگر پارک های حیات وحش در آفریقا کوچکتر است، جمعیت بسیار زیادی از زیواگان را در خود جا داده است. گله های جانوران گیاه خوار در فصل های خشک سال در این پارک جمع می شوند و این پارک یکی از موفق ترین مناطق حفاظت شده برای اسب های آبی به شمار می رود.
پارک دارای جمعیت بسیار متنوع و پراکنده ای از زیواگان است. از جمله گونه های جانوری موجود در پارک می توان به بوفالوی آفریقایی، بابون، کرگدن سیاه، گورخر برشل، یوزپلنگ، آهوی گرانت، اسب آبی، پلنگ، شیر، آهوی تامسون، ایمپالا، زرافه ماسای، شترمرغ، کرکس، و کل آب دوست اشاره کرد.
گیاه خوران، از جمله گاو وحشی و گورخر، منطقه حفاظت شده کیتنگالا را برای مهاجرت به سوی جنوب استفاده می کنند تا به دشت های آتی-کاپیتی برسند. آن ها در فصل های بارانی در منطقه پراکنده می شوند و در فصل خشک دوباره به پارک باز می گردند. تراکم درون پارک در فصل خشک به بالاترین حد خود می رسد و این هنگامی است که مناطق بیرونی پارک همه خشک شده اند. چندین سد کوچک ساخته شده درون پارک به آن منابع آبی بیشتری نسبت به بقیه مناطق کناری خود می دهد.
wiki: پارک ملی نایروبی