کلمه جو
صفحه اصلی

تیفاشی

فرهنگ فارسی

احمد بن یوسف القاهری التیفاشی ملقب به شهاب الدین

لغت نامه دهخدا

تیفاشی. ( اِخ ) طبیب یا گیاه شناسی که ابن البیطار در مفردات از او روایت دارد. و او را کتابی بوده است بنام فصل الخطاب. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به ماده بعد شود.

تیفاشی. ( اِخ ) احمدبن یوسف القاهری التیفاشی. ملقب به شهاب الدین . او راست : ازهارالافکار فی جوهرالاحجار. وفات 651 هَ. ق. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به الاعلام زرکلی ج 1ص 87 و قاموس الاعلام ترکی و معجم المطبوعات و احمدبن یوسف در همین لغت نامه و دایرة المعارف فارسی شود.

تیفاشی . (اِخ ) احمدبن یوسف القاهری التیفاشی . ملقب به شهاب الدین . او راست : ازهارالافکار فی جوهرالاحجار. وفات 651 هَ . ق . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به الاعلام زرکلی ج 1ص 87 و قاموس الاعلام ترکی و معجم المطبوعات و احمدبن یوسف در همین لغت نامه و دایرة المعارف فارسی شود.


تیفاشی . (اِخ ) طبیب یا گیاه شناسی که ابن البیطار در مفردات از او روایت دارد. و او را کتابی بوده است بنام فصل الخطاب . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ماده ٔ بعد شود.


دانشنامه آزاد فارسی

تیفاشی (۵۸۰ـ۶۵۱ق)
(نام کامل: شهاب الدین ابوالعباس احمد)ادیب و جواهرشناس تونسی. در تیفاش و در خانواده ای که اصل و نسب آن ها دارای مناصبی از قبیل قضاوت و حاجبی گری سلاطین بودند، به دنیا آمد. پدربزرگش، احمد، از قضات تونس بود. او مقدمات علوم را در زادگاهش آموخت و در نوجوانی به قاهره رفت و نزد طبیبی به نام عبداللطیف بغدادی دانش آموخت. آن گاه برای آموختن بیشتر به دمشق رفت و سپس به تونس بازگشت و منصب قضاوت اختیار کرد. مشهورترین اثر بازمانده اش ازهارالافکار فی جواهر الأحجار (در باب معرفت احجار کریمه) است. همچنین کتاب رُجوع الشیخ الی صَباه در باب مسائل جنسی را به او منسوب می دانند. در کتب قدیمی آثاری به نام او دیده می شود که امروزه نسخه ای از آن ها در دست نیست.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تیفاشی، شهرت خاندانی دانشور از نسل ابوبکر بن حمدون بن حجاج بن میمون بن سلیمان بن سعد قیسی قَفصی تیفاشی (سده های ۶-۷ قمری/ ۱۲-۱۳ میلادی) منسوب به تیفاش ، از توابع قَفصۀ افریقیه که در دستگاه حکومت بنی رند (امرای قَفصه و شهرهای اطراف آن) از مقام و منزلتی درخور، برخوردار بودند.
بیشتر اطلاعاتی که از افراد این خاندان در دست است، به احمد بن یوسف ، آخرین فرد پرآوازۀ این خاندان مربوط می شود. گزارش ابن عدیم در بغیة الطلب که در ۶۴۴ قمری و بیش تر بر اساس سخنان همو (و افزوده هایی از دیگران) تنظیم شده، مهم ترین مأخذ دربارۀ زندگی احمد بن یوسف، و نیز آثار ابن سعید مغربی ، دیگر دوست نامدار احمد بن یوسف، از مهم ترین منابع پژوهش دربارۀ افراد این خاندان است.


کلمات دیگر: