تیماء. [ ت َ] ( ع اِ ) دشت و بیابان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). فلات. ( اقرب الموارد ). || ستاره های جوزا. || ارض تیماء؛ زمین بی آب و گیاه که مردم در آن راه گم کنند و هلاک شوند. یا زمین فراخ و وسیع. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
تیماء. [ ت َ] ( اِخ ) موضعی بر هشت مرحله از مدینه. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نام موضعی است. ( از اقرب الموارد ). شهرکی در اطراف شام ، میان شام و وادی القری و بر سر راه حاجیان شام و دمشق... ( از معجم البلدان ). شهرکی است میان شام و وادی القری که در سال هفتم هجرت پس از آنکه رسول اکرم ( ص ) قلاع خیبر و وادی القری را تسخیر کرد مردم تیماء جزیه پذیرفتند. ( از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به دایرة المعارف فارسی شود. صحرای جنوبی قبیله ای از اسماعیلیان و از اولاد تیما بودند که در بلاد عرب سکونت داشتند. سفر پیدایش 25:15 و اول تواریخ 1:30 و در ایوب 6:19 تیما یا سبا ذکر شده است و در کتاب اشعیا 21:13 و 14 و کتاب ارمیا 25:23 باددان مذکور است و فعلاً هم در میانه دمشق و مکه قریه ایست که آن را تیماء گویند و بعضی گمان می برند الیفاز سفر پیدایش 36:11. ( قاموس کتاب مقدس ).
تیماء. [ ت َ] ( اِخ ) موضعی بر هشت مرحله از مدینه. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نام موضعی است. ( از اقرب الموارد ). شهرکی در اطراف شام ، میان شام و وادی القری و بر سر راه حاجیان شام و دمشق... ( از معجم البلدان ). شهرکی است میان شام و وادی القری که در سال هفتم هجرت پس از آنکه رسول اکرم ( ص ) قلاع خیبر و وادی القری را تسخیر کرد مردم تیماء جزیه پذیرفتند. ( از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به دایرة المعارف فارسی شود. صحرای جنوبی قبیله ای از اسماعیلیان و از اولاد تیما بودند که در بلاد عرب سکونت داشتند. سفر پیدایش 25:15 و اول تواریخ 1:30 و در ایوب 6:19 تیما یا سبا ذکر شده است و در کتاب اشعیا 21:13 و 14 و کتاب ارمیا 25:23 باددان مذکور است و فعلاً هم در میانه دمشق و مکه قریه ایست که آن را تیماء گویند و بعضی گمان می برند الیفاز سفر پیدایش 36:11. ( قاموس کتاب مقدس ).