کلمه جو
صفحه اصلی

گورو گوبیند سینگ

دانشنامه عمومی

گورو گوبیند سینگ (پنجابی: ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ) (زاده ۱۶۶۶ - درگذشته ۱۷۰۸ میلادی) دهمین گورو در آئین سیک است.
ویلیام اوئن کول (۱۳۶۲)، سیکهاو معتقدات مذهبی و رویه آنان، ترجمهٔ محمود فیروزنیا، تهران: توسعه، ص. ۲۶۵
نورالدین چهاردهی (۱۳۶۲)، سیکهاو گرونانک، تهران: میر، ص. ۲۶۵
او در پتنه، بیهار در هندوستان زاده شد و در سال ۱۶۷۵، در حالی که تنها نه سال داشت، پیشوایی مذهبی و سیاسی پیروان آئین سیک را برعهده گرفت. آیین سیک ملغمه ای از عرفان هندی و اسلامی است. از این رو آیین سیک آمیزه ای از هندوئیسم و اسلام است.او که شاهد شکنجه و اعدام پدرش گورو تیغ بهادر به دستور شاه متعصب مسلمان هند، اورنگ زیب بود؛ در صدد گرفتن انتقام از مغولان هند برآمد و در بیست جبهه با مغولان جنگید. او یک رهبر، جنگاور، شاعر و پیامبر بود . او محفل و سازمان خالصه را بنیاد نهاد؛ و برای اعضای آن پنج علامت معین کرد که به پنج کاف معروف است. گورو گوبیند سینگ در سال ۱۷۰۸ در ناندید درگذشت
او آخرین انسانی بود که در مذهب سیک خود را گورو نامید؛ پیش از مرگ او کتاب گرانت صاحب را گوروی بعد از خود معرفی کرد و گفت که این کتاب تا جاودان راهنما و مرشد سیک ها خواهد بود او به زبان های پنجابی، هندی و فارسی شعر می گفت؛ او نامه ای به اورنگ زیب در نظم فارسی نوشت که به ظفرنامه موسوم است. قریب سال ۱۰۰۰ ه‍.ق اکبر پادشاه مسلمان هندوستان تحت تأثیر این آیین و به کمک یکی از دانشمندان عصر خود آیین اکبری را بنیاد نهاد که صلح کل بین ادیان را تبلیغ می کرد.
گورو نانک | گورو انگد | گورو امرداس | گورو رام داس | گورو ارجن | گورو هر گوبیند | گورو هر رای | گورو هر کریشن | گورو تیغ بهادر | گورو گوبیند سینگ | گورو گرانت صاحب


کلمات دیگر: