باینه

باینة. [ ی ِ ن َ ] (ع ص ، اِ) بائنة. بائن . کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد. (آنندراج ). || چاه فراخ و ژرف . (از آنندراج ) (از منتهی الارب ). ج ، بوائن . و رجوع به باین شود. || طلاقی که رجعت در آن درست نباشد. و هی فاعلة بمعنی مفعوله . (آنندراج ) (منتهی الارب ). و رجوع به باین شود.

بائنة. [ ءِ ن َ ] (ع ص ) تأنیث بائن . || تطلیقة بائنة؛ طلاقی که رجعت در آن درست نباشد. و هی فاعلةبمعنی مفعولة. (منتهی الارب ). || کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد. (منتهی الارب ). بائن . || چاه فراخ دورتک . ج ، بوائن . (منتهی الارب ).