بهمراه باد رفتن
بباد رفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بباد رفتن. [ ب ِ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) بهمراه باد رفتن گردوغبار و امثال آن. || کنایه از نابود شدن. از میان رفتن. ضایع شدن :
چو سرمه ای است غبار وجود من صائب
به باد میرود ازیک نفس کشیدن چشم.
چو سرمه ای است غبار وجود من صائب
به باد میرود ازیک نفس کشیدن چشم.
صائب.
کلمات دیگر: