خشک شدن لب کسی از تشنگی . یا بسیار دفع کردن .
تذبیت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تذبیت. [ ت َ ] ( ع مص ) خشک شدن لب کسی از تشنگی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). || بسیار دفع کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).
کلمات دیگر: