جلبه

پوست جراحتی که خشک شده باشد یا پاره ابر یا سنگهای افتاده بر یکدیگر که در آن راه ستور نباشد .

( جلبة ) جلبة. [ ج َ ل َ ب َ ] ( ع اِ ) غوغا و آوازها. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

---

جلبة. [ ج ُ ب َ ] ( ع اِ ) پوست جراحتی که خشک شده باشد. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || پاره ابر. ( منتهی الارب ). || سنگهای افتاده بر یکدیگر که در آن راه ستور نباشد. || قطعه جداگانه از گیاه. || سال سخت. || سختی روزگار. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || گرسنگی. ( منتهی الارب ). || درختان خاردار سبز. || پوست خام که در پالان و زین درکشند. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || آهنی است در پالان. || آهنی که بدان کاسه شکسته را بهم پیوند دهند. || تعویذ دوخته در چرم. || کاردی که دسته را برآهنش نصب کرده باشند. || شیرمایه. || بقعه. || تره است. ( منتهی الارب ).