( تراب آلوده ) خاک آلوده .
تراب الوده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( تراب آلوده ) تراب آلوده. [ ت ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) خاک آلوده. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت بدرآی
که صفایی ندهد آب تراب آلوده.
تا شد از خط، لب لعل تو تراب آلوده.
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت بدرآی
که صفایی ندهد آب تراب آلوده.
حافظ.
بوسه ازتشنه لبی سینه گذارد بر خاک تا شد از خط، لب لعل تو تراب آلوده.
صائب ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: