رمزنگاری

سیستم رمزنگاری نه فقط به لحاظ تئوری که در عمل هم باید غیرقابل شکست باشد.
سیستم رمز نگاری نباید هیچ نکته پنهان و محرمانه ای داشته باشد. بلکه تنها چیزی که سری است کلید رمز است.
کلید رمز باید به گونه ای قابل انتخاب شود که اولاً بتوان به راحتی آن را عوض کرد و ثانیاً بتوان آن را به خاطر سپرد و نیازی به یاداشت کردن کلید رمز نباشد.
متون رمز نگاری باید از طریق خطوط تلگراف قابل مخابره باشند.
دستگاه رمز نگاری یا اسناد رمز شده باید توسط یک نفر قابل حمل و نقل باشد.
سیستم رمزنگاری باید به سهولت قابل راه اندازی باشد.
رمزنگاری دانشی است که به بررسی و شناختِ اصول و روش های انتقال یا ذخیرهٔ اطلاعات به صورت امن (حتی اگر مسیر انتقال اطلاعات و کانال های ارتباطی یا محل ذخیره اطلاعات ناامن باشند) می پردازد.
رمزنگاری استفاده از تکنیک های ریاضی، برای برقراری امنیت اطلاعات است. دراصل رمزنگاری دانش تغییر دادن متن پیام یا اطلاعات به کمک کلید رمز و با استفاده از یک الگوریتم رمز است، به صورتی که تنها شخصی که از کلید و الگوریتم مطلع است قادر به استخراج اطلاعات اصلی از اطلاعات رمز شده باشد و شخصی که از یکی یا هر دوی آن ها اطلاع ندارد، نتواند به اطلاعات دسترسی پیدا کند.دانش رمزنگاری بر پایه مقدمات بسیاری از قبیل تئوری اطلاعات، نظریه اعداد و آمار بنا شده است و امروزه به طور خاص در علم مخابرات مورد بررسی و استفاده قرار می گیرد.معادل رمزنگاری در زبان انگلیسی کلمه Cryptography است، که برگرفته از لغات یونانی kryptos به مفهوم «محرمانه» و graphien به معنای «نوشتن» است.
در رمزنگاری، وجود اطلاعات یا ارسال شدن پیام به هیچ وجه مخفی نمی باشد، بلکه ذخیره اطلاعات یا ارسال پیام مشخص است، اما تنها افراد مورد نظر می توانند اطلاعات اصلی را بازیابی کنند. بالعکس در پنهان نگاری، اصل وجود اطلاعات یا ارسال پیام محرمانه، مخفی نگاه داشته می شود و غیر از طرف ارسال کننده و طرف دریافت کننده کسی از ارسال پیام آگاه نمی شود.

رمزنگاری (cryptography)
علم نوشتن و خواندن رمزها. برخی از این گونه رمزها عبارت اند از رمزهای ماشین رمزساز آلمانی در جنگ جهانی دوم (اِنیگما)، رمز کارت های اعتباریِ اینترنت برای انتقال اطلاعات ، و رمزهایی که برای پیام های محرمانه در پست الکترونیکی به کار می روند. متن رمزنشده (متن ساده ) با فرآیند رمزگذاری به صورتی غیرقابل خواندن ، با نام متن رمزی ، تبدیل می شود. گیرنده باید متن را پیش از خواندن رمزگشایی کند. فرآیند رمزگشایی را تحلیل رمز می نامند. هیچ یک از روش های رمزگذاری کاملاً غیرقابل نفوذ نیست، اما تحلیل رمزِ پیامی که خوب رمزگذاری شده باشد، بسیار وقت گیر، پیچیده، و تقریباً ناممکن است. با توسعۀ اینترنت و تجارت الکترونیکی، رمزگذاریِ خوب نیز افزایش یافت . در بیشتر سیستم های رمزنویسی اینترنت از کلیدهای رقمی برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام ها استفاده می کنند. در رمزنویسی با کلیدهای متقارن، فرستنده و گیرنده از کلیدهای یکسانی استفاده می کنند. نمونه ای از این نوع رمزنویسی استاندارد رمزگذاری داده (دی ای اِس) است که دولت امریکا به کار می برد. در رمزنگاری دو کلیدی، هر طرف دو کلید دارد: کلید عمومی برای رمزگذاری پیام، و کلید خصوصی برای رمزگشایی آن. نرم افزار پی جی پی، برنامه ای رایج، کارآمد، و رایگان برای استفاده های غیرتجاری در رمزنویسی کلید عمومی است. برای محافظت بیشتر از پیام های رمزی ، آن ها را در میان فایل های بزرگ گرافیکی ، صوتی یا تصویری پنهان می کنند. این فن را استتار رایانه ای می نامند. بسیاری از دولت ها سیستم های رمزنویسی قوی را تهدیدی برای امنیت ملی خود می دانند، زیرا در این صورت خواندن مخفیانۀ پیام ها برای مأموران امنیتی ناممکن می شود. در امریکا، نرم افزار رمزگذاری قوی سلاحی تلقی می شود که مشمول مقررات مبادلۀ بین المللی اسلحه ، و صدور آن غیرقانونی است . به علاوه ، باید کلیدهای رمزگشایی سیستم تراشۀ کلیپر، که در ۱۹۹۴ عرضه شد و برای رمزگذاری در وسایلی مانند تلفن همراه به کار می رفت ، در دسترس مقامات قضایی مسئول قرار می گرفت. در سال ۲۰۰۰، دولت انگلستان قانونی تصویب کرد که طبق آن مالکان کلیدهای رمزگذاری داده موظف اند آن ها را به پلیس یا سرویس های امنیتی تسلیم کنند.