سر ویلیام هنری براگ (به انگلیسی: William Henry Bragg) (متولد ۲ ژوئیه ۱۸۶۲ - درگذشته ۱۲ مارس ۱۹۴۲) فیزیک دان و شیمی دان بریتانیایی بود که به همراه پسرش ویلیام لارنس براگ در سال ۱۹۱۵ مفتخر به دریافت جایزه فیزیک نوبل گردید. آندو این جایزه را به خاطر تحلیل ساختار بلوری توسط پرتوهای ایکس دریافت کردند.
او در ترینیتی کالج کمبریج تحصیلات خود را آغاز کرد و سپس برای مدت کوتاهی در آنجا تدریس کرد او سپس در سال ۱۸۸۶ در سمت استاد رشته ریاضی و فیزیک به آدلاید رفت و در آنجا تدریس کرد. او در سال ۱۹۰۸ به انگلستان بازگشت و سپس به مقام استادی یونیورسیتی کالج لندن رسید. او در سال ۱۹۲۳ به همکاری با مایکل فارادی پرداخت و به عنوان مدیر آزمایشگاه در کنار وی مشغول به همکاری شد و این همکاری تا آخر عمر وی ادامه یافت.
پس از آنکه فون لاوه موفق به کشف اشعه ایکس و پراش آن گردید او و پسرش به این موضوع علاقه مند شدند و به بررسی اثرات احتمالی آن پرداختند. ایده آنها بر پایه این بود که ممکن است اشعهٔ ایکس در برخورد با صفحات اتمی همانند آینه عمل کند و آنرا بازخورد دهد. بر اساس این فرضیه آنها توانستند یک مدل ریاضی از این رخداد را ارائه دهند.
او در ترینیتی کالج کمبریج تحصیلات خود را آغاز کرد و سپس برای مدت کوتاهی در آنجا تدریس کرد او سپس در سال ۱۸۸۶ در سمت استاد رشته ریاضی و فیزیک به آدلاید رفت و در آنجا تدریس کرد. او در سال ۱۹۰۸ به انگلستان بازگشت و سپس به مقام استادی یونیورسیتی کالج لندن رسید. او در سال ۱۹۲۳ به همکاری با مایکل فارادی پرداخت و به عنوان مدیر آزمایشگاه در کنار وی مشغول به همکاری شد و این همکاری تا آخر عمر وی ادامه یافت.
پس از آنکه فون لاوه موفق به کشف اشعه ایکس و پراش آن گردید او و پسرش به این موضوع علاقه مند شدند و به بررسی اثرات احتمالی آن پرداختند. ایده آنها بر پایه این بود که ممکن است اشعهٔ ایکس در برخورد با صفحات اتمی همانند آینه عمل کند و آنرا بازخورد دهد. بر اساس این فرضیه آنها توانستند یک مدل ریاضی از این رخداد را ارائه دهند.
wiki: ویلیام هنری براگ