سازهای زهی

سازهای زهی یا زه صداها (chordophones) آن رده ای از سازها هستند که در آن ها صدا از لرزش زه یا تار یا سیم به وجودمی آید. معمولاً با زخمه زدن یا ضربه زدن یا کشیدن آرشه بر روی این زه ها صدای دلخواه از ساز درمی آید. سازهای زهی را به صورت های مختلف بخش بندی نموده اند.
بربط ها lutes خانواده ای از زه صداهای مرکب مقید که زه های آن ها به موازات صفحهٔ ساز کشیده می شود.
چنگ ها harps: دسته ای از زه صداهای مرکب مطلق که زه های آن ها عمود بر صفحهٔ ساز کشیده می شود.
مَعازف zithers: خانواده ای از زه صداها با محملی به شکل های مختلف برای زه ها با یا بدون تشدیدکننده که در آن ها تشدیدکننده درصورت وجود، الزاماً جزء جدایی ناپذیر ساز به شمار نمی آید.
زه صداها به دو دستهٔ زخمه ای و مرکب بخش می شوند.
در قدیم به آلات موسیقی سیمی و زهی ذوات الاوتار می گفته اند. ذوات الاوتار دو نوع بوده یکی آن که مثل چنگ و قانون و سنتور برای هر صدایی یکی سیم روی ساز بسته می شده و در روی آن رشته ها انگشت نمی گذارده اند. نوع دوم آن هایی است که روی رشته ها که هر یک را وتر می نامیدند، انگشت های دست چپ تکیه می کرده، مانند عود، رباب، تنبور. به اصطلاح دیگر آن هایی که نغمهٔ آن ها از مطلقات حاصل شود و نوع دیگر آنهایی که نعمهٔ به مطلق و گرفت ایجاد گردد.
سازهای زهی زخمه ای موسیقی ایرانی: