سخت جنگاور و حمله کننده که با شدت و سرعت بر دشمن تازد ٠
تند حمله
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تندحمله. [ ت ُ ح َ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) سخت جنگاور و حمله کننده. که با شدت و سرعت بر دشمن تازد. که بشدت و تندی حمله آورد :
آن شاه تندحمله که خورشید شیرگیر
پیشش به روز معرکه کمتر غزاله بود.
آن شاه تندحمله که خورشید شیرگیر
پیشش به روز معرکه کمتر غزاله بود.
حافظ ( از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.کلمات دیگر: