مزعف

فرهنگ فارسی

مرگ شتابکش

لغت نامه دهخدا

مزعف . [ م ُ ع َ ] (ع ص ) حسی مزعف ؛ چاهک شورآب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). چاه که آب شور دارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مزعف. [ م ُ ع َ ] ( ع ص ) حسی مزعف ؛ چاهک شورآب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). چاه که آب شور دارد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

مزعف. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) موت ٌ مزعف ؛ موت شتابکش. مرگ شتابکش. || سیف مزعف ؛ شمشیری که زنده نگذارد ضریبه خود را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

مزعف . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) موت ٌ مزعف ؛ موت شتابکش . مرگ شتابکش . || سیف مزعف ؛ شمشیری که زنده نگذارد ضریبه ٔ خود را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

کلمات دیگر: