ارجمندی

۱ - گرانبهایی پربهایی . ۲ - بزرگواری کرامت . ۳ - عز عزت عزیزی مقابل ذلت خواری . ۴ - لیاقت شایستگی . ۵ - بی نیازی توانگری . ۶ - وقار . ۷ - خرمی سرسبزی . ۸ - جوانمردی سخاوت . ۹ - نجابت اصالت . ۱٠ - دانایی هوشیاری خردمندی .

ارجمندی. [ اَ م َ] ( حامص مرکب ) گرانبهائی. || عزّ. عِزّت. ( زوزنی ). عزازت. ذوآبة. ( منتهی الارب ). مقابل ِ ذُل و ذلّت و خواری : هو فی عِز و مَنعة؛ یعنی او در ارجمندی است و با خود حمایت کنندگان و پشتی دهندگان دارد. هو فی عِز مَنیع؛ او در عزّت و ارجمندی است. اخسن الرجل ؛ خوار گردید بعد ارجمندی. مریرة؛ ارجمندی نفس. ( منتهی الارب ) :
به کسری چنین گفت کای شهریار
جهان را بدین ارجمندی مدار.|| کَرامت. ( منتهی الارب ). بزرگواری. || فضیلت. || قدر. منزلت. شوکت : کُوفان و کَوْفان ؛ ارجمندی و شوکت. ( منتهی الارب ). || لیاقت. شایستگی. || آبرومندی.

بزرگواری، عزت.

عز