معجب

به شگفت آورنده، خودبین، خودپسند، خودخواه
( اسم ) کسی که کسی یا چیزی را پسندیده و از کسی یا چیزی او را خوش آمده باشد توضیح غالبا بصیغ. اسم فاعل ضبط کرده و تلفظ کننده اما اعجاب بدین معنی مجهولا استعمال شود و بنابرین اسم مفعول آن صحیح است .
به شگفت آورنده

(مُ جِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - به شگفت آورنده . ۲ - خودبین ، خودپسند.

معجب. [ م ُ ج َ ] ( ع ص ) متکبر و خویشتن بین و خودپسند. ( غیاث ) ( آنندراج ). متکبر: مستکبر. صاحب عجب. ( از اقرب الموارد ). خویشتن ستای. خودپسند. مغرور. برترمنش. برتن. بزرگ منش. صاحب عجب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
خواجه به پرونده اندرآمده ایدر
اکنون معجب شده ست از بر رهوار.هر که رادستگاه خدمت تست
بس عجب نیست گر بود معجب.چو دل شکسته سواری همی گریخت سحر
سپیده در دم او چون مبارزی معجب.بر آسمان به زمینی زقدر وین عجب است
عجب تر آنکه بدین قدر نیستی معجب.نیست معجب به جود خویش وجهان
می نماید به جود او اعجاب.در فضل بی نظیر و نه مغرور
در اصل بی قرین و نه معجب.معجبی یا خود قضامان درپی است
ورنه این دم لایق چون تو کی است.این سلاح عجب من شد ای فتی
عجب آرد معجبان را صد بلا.نه گرفتار آمده ای به دست جوانی معجب خیره رای سرکش و سبک پای. ( گلستان ). مشتی متکبر مغرور معجب نفور. ( گلستان ). || کسی که کسی را یا چیزی را پسندیده واز کسی یا چیزی او را خوش آمده باشد. کسی که حالت اعجاب او را دست داده باشد از چیزی. کسی که اعجاب آورد. ( حاشیه کلیله و دمنه چ مینوی ص 69 ) : چون شیر سخن دمنه بشنود معجب شد، پنداشت که نصیحتی خواهد کرد. ( کلیله و دمنه چ مینوی ص 68 ). این وصف چهار تن را زیبا نماید، آن که جور و تهور را فضیلت شمرد و آن که به رای خویش معجب باشد. ( کلیله و دمنه چ مینوی ص 385 ).
نه عجب گر فلک و بحر و سحابی تو ولیک
این عجب تر که به خود هیچ نگردی معجب.پشت دست آیینه روی کند
او بدان آیینه معجب چه خوش است.|| شگفت شده. || خرم و شاد گشته و شادان. ( ناظم الاطباء ).

---

معجب. [ م ُ ع َج ْ ج َ ] ( ع ص ) شگفت انگیز و عجب و حیرت انگیز. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).

---

معجب. [ م َ ج َ ] ( ع اِ ) جای شگفت و تعجب. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).

کسی که حالت اعجاب به او دست داده باشد، به شگفتی آمده.
۱. به شگفت آورنده.
۲. خودبین، خودپسند، خودخواه.