قنو

قنو. [ ق ُ ن ُوو ] (ع اِ) سیاهی . (منتهی الارب ). سواد. (اقرب الموارد). || (مص ) بمعنی قُنوان .(اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به قنوان شود.

قنو. [ق َن ْوْ ] (ع مص ) ورزیدن و فراهم آوردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جمع کردن و کسب کردن و گرفتن آن را برای خود نه برای تجارت . (اقرب الموارد). || گرفتن بز را برای دوشیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || آفریدن . || لازم گرفتن حیا را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). پردگی و خانه نشین کردن دختر را. (منتهی الارب ) و گویند قُنیَت الجاریة مجهولاً، به معنی بازداشته شدن از بازی ومستور شدن در خانه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

خوشۀ خرما.

تاب مخصوصی که برای کودکان تعبیه شود

۱قنات ۲آبی که در چاله ای جمع شود ۲کانال آبی که به شالیزار ...