خروس دروغ
شقر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شقر. [ ش َ ] ( ع اِ ) کار مهم و دلچسب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || مقصود. ج ، شُقور. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
شقر. [ ش ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شَقْراء و اَشْقَر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به اشقر و شقراء شود.
شقر. [ ش َ ق َ ] ( ع مص ) سرخ و سپید شدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
شقر.[ ش َ ق ِ ] ( ع اِ ) لاله. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). لاله و شقایق. ج ، شُقْران ، شُقّار، شُقاری ̍، شَقاری ̍. ( از ناظم الاطباء ). شقایق است. ( تحفه حکیم مؤمن ). شقایق نعمان است. ( از اقرب الموارد ) ( از مخزن الادویه ). لاله کوهی. ( غیاث ). شقایق. لاله. ( بحر الجواهر ) ( از ذخیره خوارزمشاهی ). لاله ، و به عربی شقائق النعمان خوانند. ( از برهان ). || گیاه دیگری است سرخرنگ. ( آنندراج ). || شنگرف. ( بحر الجواهر ).
شقر. [ ش ُ ق َ ] ( ع اِ ) خروس. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || دروغ. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ).
شقر. [ ش َ ] ( اِخ ) جزیره ای است به اندلس.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). نام جزیره ای است در مشرق اندلس که از باصفاترین نقاط جهان است و کثرت آب و انبوه درختان آنجا را هیچ جا ندارد. ( از معجم البلدان ). و رجوع به حلل السندسیة ص 76 شود.
شقر. [ ش ِ ] ( اِخ ) شقرا. نام رودی به اسپانیا که شهر لارده بر ساحل آن است. ( دمشقی ) ( یادداشت مؤلف ).
شقر. [ ش ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شَقْراء و اَشْقَر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به اشقر و شقراء شود.
شقر. [ ش َ ق َ ] ( ع مص ) سرخ و سپید شدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
شقر.[ ش َ ق ِ ] ( ع اِ ) لاله. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). لاله و شقایق. ج ، شُقْران ، شُقّار، شُقاری ̍، شَقاری ̍. ( از ناظم الاطباء ). شقایق است. ( تحفه حکیم مؤمن ). شقایق نعمان است. ( از اقرب الموارد ) ( از مخزن الادویه ). لاله کوهی. ( غیاث ). شقایق. لاله. ( بحر الجواهر ) ( از ذخیره خوارزمشاهی ). لاله ، و به عربی شقائق النعمان خوانند. ( از برهان ). || گیاه دیگری است سرخرنگ. ( آنندراج ). || شنگرف. ( بحر الجواهر ).
شقر. [ ش ُ ق َ ] ( ع اِ ) خروس. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || دروغ. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ).
شقر. [ ش َ ] ( اِخ ) جزیره ای است به اندلس.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). نام جزیره ای است در مشرق اندلس که از باصفاترین نقاط جهان است و کثرت آب و انبوه درختان آنجا را هیچ جا ندارد. ( از معجم البلدان ). و رجوع به حلل السندسیة ص 76 شود.
شقر. [ ش ِ ] ( اِخ ) شقرا. نام رودی به اسپانیا که شهر لارده بر ساحل آن است. ( دمشقی ) ( یادداشت مؤلف ).
شقر. [ ش َ ] (اِخ ) جزیره ای است به اندلس .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). نام جزیره ای است در مشرق اندلس که از باصفاترین نقاط جهان است و کثرت آب و انبوه درختان آنجا را هیچ جا ندارد. (از معجم البلدان ). و رجوع به حلل السندسیة ص 76 شود.
شقر. [ ش َ ] (ع اِ) کار مهم و دلچسب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || مقصود. ج ، شُقور. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء).
شقر. [ ش َ ق َ ] (ع مص ) سرخ و سپید شدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
شقر. [ ش ِ ] (اِخ ) شقرا. نام رودی به اسپانیا که شهر لارده بر ساحل آن است . (دمشقی ) (یادداشت مؤلف ).
شقر. [ ش ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شَقْراء و اَشْقَر. (ناظم الاطباء). رجوع به اشقر و شقراء شود.
شقر. [ ش ُ ق َ ] (ع اِ) خروس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || دروغ . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد).
شقر.[ ش َ ق ِ ] (ع اِ) لاله . (منتهی الارب ) (آنندراج ). لاله و شقایق . ج ، شُقْران ، شُقّار، شُقاری ̍، شَقاری ̍. (از ناظم الاطباء). شقایق است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). شقایق نعمان است . (از اقرب الموارد) (از مخزن الادویه ). لاله ٔ کوهی . (غیاث ). شقایق . لاله . (بحر الجواهر) (از ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). لاله ، و به عربی شقائق النعمان خوانند. (از برهان ). || گیاه دیگری است سرخرنگ . (آنندراج ). || شنگرف . (بحر الجواهر).
پیشنهاد کاربران
شَقر در تاریخ بیهقی به معنی اندوه بدل نشسته ، آزردگی و کدورت و در اقرب الموارد چیزهایی که بدل بچسبد و از آن جدا نشود.
"گفت ای سبحان الله این مقدار شَقر را چه در دل باید داشت. "
تاریخ بیهقی، دکتر فیاض، ۱۳۸۴ ، ص ۲۲۵.
"گفت ای سبحان الله این مقدار شَقر را چه در دل باید داشت. "
تاریخ بیهقی، دکتر فیاض، ۱۳۸۴ ، ص ۲۲۵.
کلمات دیگر: