گوهر گسستن

۱ - ( مصدر ) پاره کردن رشت. گوهر . ۲ - نثار کردن و ریختن گوهر . ۳ - فروباریدن باران : هوا بر سبزه اش گوهر گسسته زمرد را بمروارید بسته . ( نظامی ) ۴ - پاشیدن نور تشعشع : ازین سو زهره در گوهر گسستن وزان سو مه بمروارید سفتن . ( نظامی )

گوهر گسستن. [ گ َ / گُو هََ گ ُس َس ْ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از نثار کردن و ریختن گوهر بر چیزی است. ( بهار عجم ) ( آنندراج ). || کنایه از فروباریدن باران است بر چیزی :
هوا بر سبزه اش گوهر گسسته
زمرد را به مروارید بسته. || کنایه از تشعشعو پاشیدن نور است :
از این سو زهره در گوهر گسستن
و از آن سو مه به مروارید سفتن.