صاحب بازو
مجنح
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مجنح. [ م ُ ن َ ] ( ع اِ ) به فارسی گل خوش نظرنامند. نوعی از ریاحین است و قابض و رافع اسهال و سیلان خون... ( از تحفه حکیم مؤمن ). لغت عربی است ، به فارسی گل خوش نظر نامند... ( فهرست مخزن الادویه ).
مجنح. [ م ُ ن ِ] ( ع ص ) میل دهنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که میل و رغبت می دهد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || میل کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اجناح شود.
مجنح. [ م ُ ج َن ْ ن َ ]( ع ص ) صاحب جناح یعنی صاحب بازو. ( غیاث ) ( آنندراج ).صاحب دو بال. ( ناظم الاطباء ). خداوند پر. صاحب پر : و بباید دانست که این علت کسانی را بیشتر افتد که بر و سینه ایشان تنگ باشد و گردن ایشان دراز باشد و میل سوی پیش داردو حلقوم بیرون داشته بود و کتفهای ایشان از گوشت برهنه بود و بسوی پشت بیرون آمده بود چون بال مرغان و پیشینگان این کس را مجنح خوانده اند یعنی صاحب پر. ( ذخیره خوارزمشاهی ). || ( در اصطلاح عروض ) هربیت یا مصراعی از بیت که کلمه اول و آخر آن مقلوب از یکدیگر باشد. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).
مجنح. [ م ُ ن ِ] ( ع ص ) میل دهنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که میل و رغبت می دهد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || میل کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اجناح شود.
مجنح. [ م ُ ج َن ْ ن َ ]( ع ص ) صاحب جناح یعنی صاحب بازو. ( غیاث ) ( آنندراج ).صاحب دو بال. ( ناظم الاطباء ). خداوند پر. صاحب پر : و بباید دانست که این علت کسانی را بیشتر افتد که بر و سینه ایشان تنگ باشد و گردن ایشان دراز باشد و میل سوی پیش داردو حلقوم بیرون داشته بود و کتفهای ایشان از گوشت برهنه بود و بسوی پشت بیرون آمده بود چون بال مرغان و پیشینگان این کس را مجنح خوانده اند یعنی صاحب پر. ( ذخیره خوارزمشاهی ). || ( در اصطلاح عروض ) هربیت یا مصراعی از بیت که کلمه اول و آخر آن مقلوب از یکدیگر باشد. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).
مجنح . [ م ُ ن َ ] (ع اِ) به فارسی گل خوش نظرنامند. نوعی از ریاحین است و قابض و رافع اسهال و سیلان خون ... (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ). لغت عربی است ، به فارسی گل خوش نظر نامند ... (فهرست مخزن الادویه ).
مجنح . [ م ُ ج َن ْ ن َ ](ع ص ) صاحب جناح یعنی صاحب بازو. (غیاث ) (آنندراج ).صاحب دو بال . (ناظم الاطباء). خداوند پر. صاحب پر : و بباید دانست که این علت کسانی را بیشتر افتد که بر و سینه ٔ ایشان تنگ باشد و گردن ایشان دراز باشد و میل سوی پیش داردو حلقوم بیرون داشته بود و کتفهای ایشان از گوشت برهنه بود و بسوی پشت بیرون آمده بود چون بال مرغان و پیشینگان این کس را مجنح خوانده اند یعنی صاحب پر. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || (در اصطلاح عروض ) هربیت یا مصراعی از بیت که کلمه ٔ اول و آخر آن مقلوب از یکدیگر باشد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
مجنح . [ م ُ ن ِ] (ع ص ) میل دهنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). کسی که میل و رغبت می دهد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || میل کننده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به اجناح شود.
کلمات دیگر: