فابیوس

( مماطل ) فرمانروای رومی ( و . ۲۷۵ ف. - ۲٠۳ ق م . ) وی فرماندهی را پس از شکست روم در ترازیمان بسال ۲۱۷ قم . به عهده گرفت و جهت ملقب شدنش به مماطل آنست که او در جنگ شتاب نورزید بلکه با آنیبال امروز و فردا کرد و مماطله نمود تا اینکه شهر تارنتو را از وی گرفت ( ۲۱۵ ق م . ) و از همین جا عاقبت جنگ بر کارتاژیان بسیار وخیم شد .

فابیوس. ( اِخ ) بر یکی از خانواده های بزرگ روم اطلاق میشد که چون کشت باقلا رانخست افراد آن خانواده به مردم روم آموختند بدین اسم ملقب شدند. عده اعضاء خانواده فابیوس به 306 تن بالغ میشد و آنان را 4000 تحت الحمایه بود. این خانواده در جنگ روم و وئی ( در سه فرسنگی روم ) رشادت بسیارنمود، لکن عاقبت در سال 478 ق. م. ناگهان محصور دشمن گشت و سپاهیان وئی تمام افراد آن را بکشتند. ( تمدن قدیم فوستل دو کولانژ، ترجمه نصراﷲ فلسفی ص 488 ).