غالیه بار

( صفت ) ۱ - آنچه غالیه پاشد غالیه بخش . ۲ - بوی خوش دهنده .

( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) کنایه از: بوی خوش دهنده .

غالیه بار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) به معنی غالیابار است که کنایه از بوی خوش دهنده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). غالیه بخش :
مگر که غالیه میمالی اندرو گه گاه
وگرنه از چه چنان تافته است و غالیه بار.ناز از تو سزد بر من مسکین که تو ایدون
با طره مشکین و خط غالیه باری.گرنه ز سر زلف بخم خیزد هر شب
باد سحری ، از چه سبب غالیه بار است ؟

خوش بو.