غاو

( اسم ) سوراخی که در زیر زمین یا کوه جهت شب خوابیدن گوسفندان و جانوران دیگر کنند غال .

(اِ. ) نک غال .

غاو. ( اِ ) بر وزن و معنی گاو است که به عربی آن را بقر گویند چه در فارسی غین و گاف تبدیل می یابند. ( برهان ). || سوراخی باشد در زیر زمین جهت خوابیدن گوسفندان و جانوران دیگر. ( برهان ). گوی را گویند که در زیر زمین درست کنند برای جای جانوران و گوسفندان و آن را غال نیز گویند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). آغل ، لون ، بحسب استعمال شهرهای جنوب خراسان. و در آخر کلمات بهمین معنی ترکیب شود: شبغاو، غژغاو، شوغا، کژغاو. به این کلمات رجوع شود. زِرب و زَرب. زریبة. ( منتهی الارب ).

۱. (زیست شناسی ) = گاو.
۲. سوراخ و جایی در زمین یا کوه که گوسفندان یا جانوران دیگر در آن به سر ببرند، غار، غال، آغل.