غالیه فام

( صفت ) برنگ غالیه سیاه مشکین .

غالیه فام. [ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) برنگ غالیه. سیاه. مشکین. سیه رنگ :
همه با جعدهای مشکین بوی
همه با زلفهای غالیه فام.دل غالیه فام است و رخش چون گل زرد است
گوئی که شب دوش می و غالیه خورده ست.باد آمد و بگسست هوا را ز ره ابر
بویی ز ره غالیه فامت نرسانید.صبح و شام آمده گلگونه وش و غالیه فام
رو که مردان نه بدین رنگ زنان وابینند.سوی گنبد سرای غالیه فام
پیش بانوی هند شد بسلام.و رجوع به غالیه رنگ شود.

غالیه رنگ، غالیه گون، به رنگ غالیه، سیاه: همه با جعدهای مشکین بوی / همه با زلف های غالیه فام (فرخی: ۲۲۴ ).