غانی

فرهنگ فارسی

۱ - بی نیاز . ۲ - توانگر مالدار .

[ ع . ] (ص .) سرود گوینده .

[ ع . ] (ص .) 1 - بی نیاز. 2 - توانگر.

[ ع . ] (ص . ) ۱ - بی نیاز. ۲ - توانگر.
[ ع . ] (ص . ) سرود گوینده .

غانی . (اِخ ) رجوع به محمدبن احمد السامی شود.

غانی . (اِخ ) شاعری عطار از شعرای عصر فاتح اکری . وی وصایای لقمان حکیم را از فارسی به ترکی ترجمه کرده است . (کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص 635).

غانی . (ع ص ) نعت فاعلی از غنا. سرودکننده . (غیاث ). || توانگر. مالدار. (منتهی الارب ).

غانی. ( ع ص ) نعت فاعلی از غنا. سرودکننده. ( غیاث ). || توانگر. مالدار. ( منتهی الارب ).

غانی. ( اِخ ) شاعری عطار از شعرای عصر فاتح اکری. وی وصایای لقمان حکیم را از فارسی به ترکی ترجمه کرده است. ( کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص 635 ).

غانی. ( اِخ ) رجوع به محمدبن احمد السامی شود.

کلمات دیگر: