کلمه جو
صفحه اصلی

عالی اوازه

فرهنگ فارسی

( عالی آوازه ) ( صفت ) ۱ - خوش آواز خوشخوان . ۲ - مشهور نامی به نام .

لغت نامه دهخدا

( عالی آوازه ) عالی آوازه. [ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) خوش آواز. خوش خوان :
که دیدت بر هیچ رنگین گلی
ز من عالی آوازه تر بلبلی.
نظامی.
|| نامور. مشهور. بلندنام :
نظامی بدوعالی آوازه باد
به نظمی چنین نام او تازه باد.
نظامی.

فرهنگ عمید

( عالی آوازه ) ۱. خوش آواز، خوش خوان.
۲. بلندآوازه، بلندنام، نامور، مشهور.

جدول کلمات

عالی آوازه
خوش آواز


کلمات دیگر: