( عالی آوازه ) ( صفت ) ۱ - خوش آواز خوشخوان . ۲ - مشهور نامی به نام .
عالی اوازه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( عالی آوازه ) عالی آوازه. [ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) خوش آواز. خوش خوان :
که دیدت بر هیچ رنگین گلی
ز من عالی آوازه تر بلبلی.
نظامی بدوعالی آوازه باد
به نظمی چنین نام او تازه باد.
که دیدت بر هیچ رنگین گلی
ز من عالی آوازه تر بلبلی.
نظامی.
|| نامور. مشهور. بلندنام : نظامی بدوعالی آوازه باد
به نظمی چنین نام او تازه باد.
نظامی.
فرهنگ عمید
( عالی آوازه ) ۱. خوش آواز، خوش خوان.
۲. بلندآوازه، بلندنام، نامور، مشهور.
۲. بلندآوازه، بلندنام، نامور، مشهور.
جدول کلمات
عالی آوازه
خوش آواز
خوش آواز
کلمات دیگر: