تمام نگاری

تمام نگاری یا هولوگرافی (به انگلیسی: Holography) روشی از تصویربرداری و تولید تصاویر سه بعدی است.
با توجه به ویژگی های پرشمار تمام نگارها از آن ها در صنعت و مهندسی بسیار سود می برند. یکی از این ویژگی ها این است که می توان چندین تمام نگاشت را روی یک فیلم ثبت کرد. زاویه باریکه مبنا نسبت به سطح فیلم در عکسبرداری های گوناگون متفاوت است. از این رو الگوهای تداخلی و ایجاد تصویر هنگامی امکان دارد که فیلم را پس از ثبت و ظهور در برابر تابش پرتو باز سازنده قرار دهیم. این پرتو دقیقاً از همان زاویه ای بر فیلم می تابد که باریکه مبنا تابیده است. بر همین اساس می توان با تغییر دادن زاویه تابش نور تصاویر گوناگونی را بر روی یک فیلم ثبت کرد. و ناظر می تواند با چرخاندن فیلم در برابر باریکه ثابت نور، کلیه تصاویر ثبت شده را یک به یک ببیند. بدین ترتیب از تمام نگاری در تمام زمینه هایی که به ذخیره و نگهداری اطلاعات مربوط می شود می توان استفاده کرد.
کاربرد دیگر تمام نگاری در بررسی اندازه اشیایی است که از روی آن مدل دیگری ساخته اند. در واقع اصل شیئ و نسخه بدل را طوری در معرض تابش شعاع های لیزر قرار می دهند که تمام نگاشت ایجاد می کند. هرگاه اندازه اصل و بدل با یکدیگر متفاوت باشند، الگوهای تداخلی به وجود می آورند. از روی همین الگوها اختلاف ها را متوجه می شوند. در این شیوه اختلافی به اندازه ۰٫۰۰۰۳ میلی متر قابل مشاهده و بررسی است. تمام نگار از اختراعات نسبتاً جدید است و موارد استفاده از آن در حال افزایش است.
تمام نگاری از نظر ثبت اطلاعات بر روی فیلم، به عکاسی شباهت دارد، اما شیوه ها و وسایل کار برای ایجاد این تصویر کاملاً متفاوتند. در هولوگرام یا تمام نگاری اطلاعات مربوط به هر سه بُعد در تصویر ثبت شده است و ناظر از دیدن تمام نگاشت احساس برجستگی در تصویر می کند. حتی بیش از آنچه در برجسته بینی معمول است، بُعد در برجسته نمایی را به تعبیری می شود بعد کاذب نامید، چون فقط از یک زاویه (همان زاویه ای که دوربین ها موقع عکسبرداری مستقر بوده اند) می شود تصویر را مشاهده کرد، در حالی که در تمام نگاری، منظرهٔ بازسازی شده را از زوایای متعدد می توان دید و ناظر با حرکت دادن سر خود، تأثیر ناشی از اختلاف منظر را حس خواهد کرد.
در سال ۱۹۴۷ دنیس گابور دانشمند مجارستانی تمام نگاری را پیش بینی کرد، ولی نتوانست آن را به طور عملی به نمایش درآورد. این کار به اجبار تا اوایل سال ها ۱۹۶۰ یعنی زمان اختراع نوع خاصی از منبع نور لیزر به تعویق افتاد.
تهیه تمام نگاشت (هولوگرام) و ثبت تصویر روی فیلم عکاسی انجام می گیرد، اما برای درک تفاوت میان دو شیوه لازم است طبیعت نور بررسی شود.