کلمه جو
صفحه اصلی

نودستوریان

فرهنگ فارسی

پیروان مکتبی از زبان‌شناسی تاریخی ـ تطبیقی در قرن نوزدهم که معتقد بودند قواعد آوایی هیچ استثنایی ندارند


دانشنامه عمومی

نودستوریان (neogrammarians) پیروان مکتبی از زبان شناسی تاریخی ـ تطبیقی در سدهٔ نوزدهم بودند که تغییر زبان را فرایندی منظم می دانستند و معتقد بودند قواعد آوایی هیچ استثنایی ندارند و تمامی تغییرات زبانی برپایه قواعد قابل توضیح هستند.
مشکوه الدینی، مهدی: سیر زبان شناسی، ناشر: دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۳۸۸، ویرایش اول، چاپ پنجم. شابک: ۹۷۸۹۶۴۶۳۳۵۱۵۸.
جهانگیری، نادر: زبان شناسی تاریخی و چشم انداز آینده آن. در نشریه «فرهنگ». بهار ۱۳۷۵ - شماره ۱۷. (از صفحه ۵۹ تا ۷۰).
آنان بر این باور بودند که تغییرات آوایی اتفاقی و تصادفی نیست بلکه برای هر تغییری علت و توضیحی می توان یافت. آن ها با این کار محدودیت های سنگینی برای انواع ریشه شناسی ها وضع کردند.نودستوریان هم چنین اصرار می ورزیدند که باید به زبان ها و گویش های زندهٔ معاصر بیشتر پرداخت، و کمتر به بازسازی زبان های آغازین و هم چون زبان نیا-هندواروپایی پرداخت.
نودستوریان زبان شناسی تاریخی رایج را به اندازه کافی علمی ندانسته و عامدانه کوشیدند تا از آن بگسلند. اغلب پیروان مکتب نودستوری، آلمانی بودند (برای نمونه آوگوست لسکین و کارل بروگمان). در انگلستان رایت، در فرانسه آنتوان میه، در امریکا بوآس، ساپیر و بلومفیلد از پروردگان این مکتب به شمار می روند.
نودستوریان نظریاتی چون «روح ملت» را رد می کردند و نظریهٔ «زبان به منزلهٔ یک اندامواره» را کنار نهادند و به جای آن، نظریه ای را پیش نهادند که می گوید زبان در اذهان فرد فرد سخنگویان آن جای دارد.

فرهنگستان زبان و ادب

{neogrammarians} [زبان شناسی] پیروان مکتبی از زبان شناسی تاریخی تطبیقی در قرن نوزدهم که معتقد بودند قواعد آوایی هیچ استثنایی ندارند

پیشنهاد کاربران

اینجانب به عنوان عضو کوچکی از خانواده زبان شناسی پیروان مکتب نو دستوریان تایید کرده ام اینکه به باید به زبان ها و گویش های زندهٔ معاصر بیشتر پرداخت، و کمتر به بازسازی زبان های آغازین و هم چون زبان نیا - هندواروپایی پرداخت. مخالفم. وعلاوه بر این همچون نو دستوریان معتقدم زبان در اذهان فرد فرد سخنگویان آن جای دارد. زیرا هر فرد میتواند از دنیای پیرامون خود زبان وگویشی جدید پدید اورد وان را ابزار ارتباطی خود قرار دهد زیرا مهم ترین وظیفه زبان امکان برقراری ارتباط بین دو قشر یا فرد است ولو اینکه افراد دیگر به ان مسلط یا اشنایی نداشته باشند.


کلمات دیگر: