دیوار حایل

دیوار حایل (قلعه). دیوار حایل دیواری دفاعیست که حیاط بیرونی یک قلعه قرون وسطایی را احاطه می کند. همچنین می تواند دیواری دفاعی بین دو باستیون دژ در استحکامات پس از قرون وسطایی باشد.
در طراحی های بعدی قلعه ها، دیوارهای حایل ارتفاع قابل توجهی داشتند، و به وسیله خندق محصور می گشتند، تا حمله را دشوار سازند.
بعدها، با ظهور استحکامات ستاره ای ایتایاای ارتفاع دیوارهای حایل کاهش یافت، و آنسوی خندق، سنگرهای خارجی ساخته شدند تا از به طور مستقیم به توپ بسته شدن دیوارها جلوگیری شود.

سازه نگهبان یا دیوار حایل (به انگلیسی: Retaining wall) دیواری است که بتواند به صورت یک سازهٔ نگه دارنده و تکیه گاهی برای پایداری سازهٔ دیگر، یا جلوگیری از ریزش، و مهار خاک های تپه ها یا دیگر عوارض طبیعی مشرف به جاده ها یا ساحلی نزدیک به دریاها و دامنه های غیرطبیعی و به طور کلی هر جا که احتیاج به تکیه گاه جانبی باشد استفاده شود. وجود خاک محدود بین دو ارتفاع مختلف و نیز در جاهایی که چشم انداز نیاز شدیدی به شکل گیری دارد، یا برای هدف ویژه ای مانند کشاورزی در دامنهٔ کوه ها و تپه ها از دیوار یا دیواره های حائل استفاده می شود.دیوار حائل می تواند به صورت های وزنی، طره ای، پشت بنددار طراحی شود.
زاویهٔ نشست
ساختار دیوارهای حائل به گونه ای طراحی شده اند که مقاومت خاک را در برابر فشار جانبی که در اثر شیب های غیرطبیعی پدید می آید افزایش دهند. از این دیوارها در شرایطی که ایجاد شیب های مورد نظر بیش از زاویهٔ نشست خاک آن منطقه اختلاف سطح ایجاد کند استفاده می شود.
مهمترین عامل در طرح ومحاسبهٔ این گونه دیوارها شناسایی و برآورد نیروی فشار جانبی خاک بر آن ها است. کنترل پایداری در برابر واژگونی و لغزش و ظرفیت باربری مجاز خاک زیر پی دیوار به شناخت دقیق این نیرو و محل نقطه اثر آن بستگی دارد پس از آن می توان با استفاده از آیین نامه های معتبر به محاسبات ضخامت و میلگردهای توزیعی و اصلی دیوار اقدام نمود.

دیوار حائِل
دیواری متکی به خود یا دارای مهاربند های جانبی. تکیه گاه خاکریز یا سازه های مشابه است و در برابر نیرو های جانبی و سایر نیرو های ناشی از مصالحِ انباشته شده در پشت آن مقاومت می کند. این دیوار مانع از لغزش تودۀ مصالح به تراز های پایین تر می شود.