دیاپازن

( اسم ) آلتی دو شاخه و فولادین که برای امتحان ارتعاشات یا میزان کردن صدا بکار میرود .

دیاپازن. [ زُ ] ( فرانسوی ، اِ ) اسباب کوچکی دارای دو شاخه معمولاً فولادی که اگر شاخه هایش به ارتعاش درآیند صوت تقریباً خالصی با بسامد معین تولید میکند و در بسیاری از تجربیات مربوط به اصوات موسیقی و نیز در تنظیم نوسانهای برقی بکار میرود در کوک کردن سازها بسیار مفید است و در سال ( 1711 م. ) بوسیله جان شور انگلیسی اختراع شد. ( از دایرة المعارف فارسی ).

{diapason} [فیزیک] ابزاری که بسامد معینی تولید می کند و برای کوک کردن ساز به کار می رود متـ . کوکه