نیسانی

(صفت ) منسوب به نیسان . یا ابر نیسانی . ابری که در ماه نیسان پدید آید : ز گریه ابر نیسانی دم سرد زمستانی چه حیلت کرد کز بپرده مدام آورد مستان را ( دیوان کبیر۴۵:۱ )

نیسانی. [ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به نیسان است.
- ابر نیسانی ؛ باران نیسانی. ابر و بارانی که در ماه نیسان پدیدآید و ببارد. باران بهاری که دشت و باغ را طراوت و سرسبزی دهد. رجوع به نیسان شود :
ز اشک ابرنیسانی به دیبا شاخ شد معلم
ز بوی باد آذاری به عنبر شاخ شد معجون.ابری آمد چو ابر نیسانی
کرد بر سبزه ها درافشانی.سبزپوشی چو فصل نیسانی
سرخ روئی چو صبح نورانی.جز یک ابر تو کابر نیسانی است
آن دگر ابرها زمستانی است.