( صفت ) مفعول امرد جمع کیر خوارگان : من و تایی دویی دگر بامن مانده زان کیر خوارگان بعجب . ( انوری )
کیر خواره
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کیرخواره. [ خوا / خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) کیرخوار. مفعول. امرد. ج ، کیرخوارگان. ( فرهنگ فارسی معین ). دشنامی است :
من و تایی دویی دگر با من
مانده زآن کیرخوارگان به عجب.
ابری ای کیرخواره زن ابری.
من و تایی دویی دگر با من
مانده زآن کیرخوارگان به عجب.
انوری ( از فرهنگ فارسی معین ).
آفتابی و نور می ندهی ابری ای کیرخواره زن ابری.
سعدی ( هزلیات ).
کلمات دیگر: