کلمه جو
صفحه اصلی

محمد رضایی راد

دانشنامه عمومی

محمد رضایی راد فیلمنامه نویس، نمایشنامه نویس، کارگردان تئاتر، پژوهشگر اهل ایران و نویسنده نمایشنامه های «فعل،«رقصی چنین»، «گزارش خواب» و «در دوزخ نوشتم» فیلمنامه های او برنده جوایز متعددی از جشن خانه سینما و جشنواره فیلم فجر و جشنواره اسیا پاسیفیک شده است. فیلم کودک و سرباز با فیلمنامه ای از او برنده بالن نقره ای جشنواره سه قاره نانت فرانسه شد.
محمد رضایی راد در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها
محمد رضایی راد در بانک جامع اطلاعات سینمای ایران (سوره سینما)
«محمد رضایی راد».
محمد رضایی راد در سال ۱۳۴۵ خورشیدی در در یک خانواده پرجمعیت (شش دختر و دو پسر) در محلهٔ بیستون رشت به دنیا آمد.
او تحصیلات ابتدایی بین سال های در دبستان دین و دانش به انجام رسانید. بین سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۵ در محلهٔ های چهاربرادران و باغ حاتم زندگی می کرد. بین سال های ۱۳۵۶ تا ۱۳۶۱ تحصیل مقطع راهنمایی در مدارس شاهپور و مجتمع طالقانی و مدرسهٔ شبانهٔ تحویلداری انجام داد.
او از سال ۱۳۵۸ در کلاس های تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شرکت می کرد و در نمایش های آن بازی می کرد. پدرش هفته نامهٔ محلی «نقش قلم» را در سال ۱۳۵۹ منتشر کرد که وی گهگاهی در آن نقدهای سینمایی و اشعاری می نوشت. تحصیلات دبیرستانی در بین سال های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۶ در دبیرستان های شریعتی، دین و دانش و امیرکبیر انجام داد. در سال ۱۳۶۴ کلاس های انجمن سینمای جوان شرکت نمود. بین سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۹ در رشتهٔ ادبیات فارسی در دانشگاه آزاد رشت تحصیل نمود. در سال ۱۳۶۶ با همکاری محمدتقی صالح پور، علی صدیقی و بهزاد عشقی نشریه فرهنگی «ویژهٔ فرهنگ، هنر و ادبیات نقش قلم» را منتشر می کند. بین سال های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۱ خدمت سربازی خود را در شهرهای تهران، شیراز و نفت شهر انجام داد. رضایی راد در بین سال های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۴ در مقطع فوق لیسانس در رشتهٔ فرهنگ و زبان های باستانی در دانشگاه آزاد واحد تهران ادامه تحصیل داد. وی پایاننامهٔ تحصیلی خود را با نام «اندیشه سیاسی در ایرانِ پیش از اسلام» نگاشت. در سال ۱۳۷۱ در انتشار نشریهٔ هشت روز هفته و کتاب نقد و بررسی آثار علی حاتمی و محسن مخملباف با عباس بهارلو همکاری می کرد. در سال ۱۳۷۲ نخستین فیلمنامه اش «بچه های مدرسهٔ همت» به رضا میرکریمی می فروشد که بعدها به مجموعه ای ۱۳ قسمتی تبدیل می شود. در سال ۱۳۷۴ به مدت سه ماه مدیر نشریهٔ داخلی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی بود در سال ۱۳۷۶ با همسرش هنگامه ازدواج نمود. وی در سال ۱۳۷۷ همکاری خویش را با دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی آغاز نمود. در همین سال به مدت یک ماه مشاور فرهنگی شهردار منطقهٔ ۷ تهران بود. همچنین در سال ۱۳۷۷ همکاریش را با شرکت معماری و شهرسازی عرصه آغاز نمود که حدود ۱۲ سال ادامه داشت و حاصل آن پژوهش و نگارش «تاریخ اجتماعی شهر در ایران باستان» بود. در سال ۱۳۷۸ به کرج نقل مکان نمود. در همان سال صاحب دختری به نام «رها» می شود. در سال ۱۳۸۱ شروع به نگارش هفتگی در ستون «اندیشیدن در بزرگراه» در روزنامهٔ شرق می کند و نگارش رمان «... و این تنها بازی جهان بود» را به اتمام رسانید. همچنین در همین سال مؤسسهٔ پویش خرد به همراه جمعی از دوستانش راه اندازی می کند که به مدت دو سال یک سلسله سخنرانی ماهانه دربارهٔ فلسفه هنر برگزاری می کنند. در سال ۱۳۸۴ با سفری به هند، مقاله ای در بازهٔ درام شکونتلا در همایش مطالعات ایران و هند در موزهٔ الله آباد ارائهٔ کرد. یک بار دیگر در سال ۱۳۸۵ به فرانسه سفر نمود و در نگارش فیلمنامهٔ «زیر آب» با سپیده فارسی همکاری نمود. در سال ۱۳۸۶ تاریخ نمایش و نمایش نامه نویسی در دانشکدهٔ هنر و بعد در دانشگاه سوره و دانشگاه تهران تدریس نمود. در سال ۱۳۸۸ به فرانسه مسافرت نود و بر اساس ایده ای از رمان جواد جواهری فیلمنامهٔ «آه فرشته» را برای سپیده فارسی می نگارد. در سال ۱۳۸۷ پژوهش و یافتن اسنادی دربارهٔ عباس نعلبندیان را آغاز نمود و یک سال بعد نیز مصاحبه با آربی آوانسیان، شکوه نجم آبادی، صدرالدین زاهد، رضا قاسمی و بیژن صفاری دربارهٔ عباس نعلبندیان نمود.


کلمات دیگر: