گوش میانی

فضای گوش میانی همراه با فضای بالایی آن یعنی گودی روصماخی Epitympanic recess، حجمی در حدود دو میلی لیتر دارد. سر استخوانچه چکشی و زائده کوتاه سندانی در فضای روصماخی قرار می گیرد. نزدیک بخش تحتانی فضای گوش میانی، دهانه شیپور استاش و نیز نقطه اتصال ماهیچه کشنده پرده گوش Tensor Tympani قرار دارد. دیواره داخلی فضای اصلی، شامل پرومونتوری، در برگیرنده دریچه های گرد و بیضی است. ارتعاشات صوتی از پرده صماخ و به واسطه استخوانچه های گوش به نام های چکشی، سندانی و رکابی به دریچه بیضی حلزونی می رسد. دو ماهیچه کشنده پرده گوش و ماهیچه رکابی Stapedius نیز بر عملکرد استخوانچه ها تأثیر داند. انقباض ماهیچه کشنده پرده گوش موجب ایجاد کشش بر پرده و سفت شدن آن می گردد. انقباض عضله رکابی نیز کف استخوانچه رکابی را به بیرون کشیده و میرایی ارتعاشات صوتی را موجب می شود.
نقش گوش میانی، انتقال اصوات منتقل شده از هوا به ستون های مایع درون حلزون است. هوا قابل تراکم است و نسبت به آب (یعنی محتویات حلزون) امپدانس اکوستیکی کمتری دارد. اگر امواج صوتی هوا مستقیما به پرده دریچه بیضی برسند، فقط درصد بسیار اندکی از انرژی به مایعات گوش داخلی منتقل می گردد و بیش از ۹۷ درصد انرژی برگشت داده می شود. گوش میانی با عمل تطبیق امپدانس خود موجب می شود تا ۶۰ الی ۶۵ درصد انرژی صوتی وارد شده به حلزون منتقل شود.