شروع اثر: ۳۰ تا ۶۰ ثانیه
اوج اثر: ۱ دقیقه
طول اثر: ۳ تا ۵ دقیقه
اتصال به پروتئین: ۷۶٪
متابولیسم: کبد و آنزیم های پلاسما
توزیع نیمه عمر: ۲/۷ دقیقه
توزیع مجدد نیمه عمر: ۲۹ دقیقه
نیمه عمر حذف: ۲/۹ تا ۵/۳ ساعت
اتومیدیت (به انگلیسی: Etomidate) یک داروی بیهوشی کوتاه اثر داخل عروقی جهت القای بیهوشی یا آرام بخشی می باشد که برای روند درمانی کوتاه مانند جا انداختن مفصل شانه یا لوله گذاری تراشه یا کاردیوورژن قابل استفاده است.این دارو در سال ۱۹۶۴ توسط شرکت (به انگلیسی: Janssen Pharmaceutica) رونمایی شد. این دارو به عنوان داروی بیهوشی در سال ۱۹۷۲ در اروپا و در سال ۱۹۸۳ در آمریکا معرفی شد.
در شرایط اورژانس این دارو جز داروهای خواب آور پرکاربرد است. از این دارو در فرایند آرام بخشی ملایم و در روش بیهوشی سریع استفاده می شود. شروع اثر سریع و عدم تغییر در وضعیت قلبی و عروقی در هنگام تزریق در مقایسه با سیار داروهای بیهوشی، این دارو را به دارویی مناسب برای القای بیهوشی تبدیل کرده است.علاوه بر موارد فوق استفاده آسان، کمترین میزان سرکوب تنفسی، عدم آزادسازی هیستامین و محافظت قلبی و مغزی از ایسکمی از ویژگی های این دارو می باشد.اتومیدت بهترین دارو برای القای بیهوشی در افرادی که همودینامیک ناپایدار دارند می باشد. همچنین داروی بسیار مناسبی است برای بیمارانی که دچار آسیب مغزی شده اند به دلیل اینکه یکی از داروهایی است که می تواند فشار مغزی را کاسته و فشار خون را پایدار نگاه دارد. یک دوز از این دارو در بیماران دچار عفونت، عارضه ای برای بیمار ایجاد نخواهد کرد.کاربرد دیگر این دارو برای تشخیص مراکز صرع، در عمل برداشتن قسمتی از مغز که موجب تشنج می شود می باشد.
این دارو تولید کورتیکواستروئید توسط قشر غده آدرنال را به وسیله مهار برگشت پذیر آنزیم (به انگلیسی: Steroid 11-beta-hydroxylase) سرکوب می کند. این آنزیم در تولید کورتیکواستروئید توسط قشر آدرنال نقش اساسی دارد.استفاده و تزریق مداوم جهت آرامبخشی بیماران در بخش ویژه با افزایش میزان مرگ و میر مرتبط با سرکوب غده فوق کلیه در ارتباط است. تزریق مداوم داخل وریدی اتومیدیت منجر به اختلال در عملکرد قشر آدرنال می گردد. میزان مرگ و میر بیمارانی که بیشتر از ۵ روز به صورت مداوم اتومیدیت دریافت کرده اند از ۲۵٪ به ۴۴٪ افزایش پیدا کرده است که عمده دلیل آن عفونت مانند ذات الریه بوده است.به دلیل آنکه استفاده از اتومیدیت موجب سرکوب غده آدرنال می شود، استفاده از این دارو در بیماران دچار عفونت همچنان بحث برانگیز است. سطح کورتیزول تا ۷۲ ساعت پس از تزریق یک دوز اتومیدیت همچنان پایین است، به این دلیل خطر نارسایی آدرنال وجود دارد. به همین دلیل افراد بسیاری توصیه کرده اند این دارو هرگز نباید در بیماران بدحال مبتلا به عفونت استفاده شود چون باعث افزایش خطر مرگ و میر خواهد شد. در مقابل هم افرادی هستند که به دلیل ثبات در وضعیت قلبی و عروقی در هنگام تزریق و فقدان شواهد روشن از آسیب و افزایش مرگ و میر در بیماران بدحال از تجویز این دارو حمایت می کنند.مطالعات نشان داده یکبار استفاده از این دارو در بیهوشی سریع قبل از لوله گذاری تراشه اثری در میزان مرگ و میر ندارد حتی اگر این میزان باعث سرکوب موقت غده فوق کلیه شود. علاوه بر موارد فوق اخیراً متاآنالیز انجام شده توسط (به انگلیسی: Hohl) نشان داده است که نمی توان نتیجه گرفت که اتومیدیت باعث افزایش میزان مرگ و میر می شود. نویسندگان این متاآنالیز به این نتیجه رسیدند که به دلیل فقدان آمار مناسب در مورد اثرات اتومیدیت بر میزان مرگ و میر مطالعات بیشتری مورد نیاز است؛ بنابراین پیشنهاد شد که استفاده به صورت تک دوز در بیماران دچار عفونت مشکلی نخواهد داشت. در صورتی که سایرین پیشنهاد دادند به عنوان یک مطالعه کنترل شده آینده نگر در صورت استفاده از اتومیدیت یک دوز کورتیزول به صورت پیشگیرانه استفاده شود.در بیماران تحت عمل جراحی کولورکتال که از داروی اتومیدیت برای بیهوشی آنان استفاده شده است، ایمنی استفاده از استرس دوز هیدروکورتیزون تأیید شده است. در یک مطالعه گذشته نگر با بررسی ۳۲۰۰۰ نفر از بیمارانی که از اتومیدیت برای بیهوشی آنان استفاده شده است مشخص شد که میزان مرگ و میر در مقایسه با پروپوفول ۲/۵ برابر افزایش پیدا کرده است. همچنین بیمارانی که اتومیدیت دریافت کرده اند به میزان بیشتری دچار عوارض قلبی و عروقی بوده اند و مدت بیشتری در بیمارستان بستری بوده اند. با توجه به گسترده بودن این بررسی، به خوبی نشان می دهد باید استفاده پزشکی از این دارو به صورت عاقلانه انجام شود.در بیماران دچار آسیبهای مغزی استفاده از اتومیدیت با کند شدن چرخه ACTH همراه بوده است. البته تأثیر بالینی این عارضه هنوز مشخص نشده است. علاوه بر موارد فوق استفاده هم زمان از این دارو و داروهای مخدر یا بنزودیازپین باعث تشدید نارسایی غده فوق کلیه خواهد شد. با این حال در این رابطه تنها شواهد گذشته نگر موجود است و باید در این مورد تحقیقات بیشتری انجام شود.
اوج اثر: ۱ دقیقه
طول اثر: ۳ تا ۵ دقیقه
اتصال به پروتئین: ۷۶٪
متابولیسم: کبد و آنزیم های پلاسما
توزیع نیمه عمر: ۲/۷ دقیقه
توزیع مجدد نیمه عمر: ۲۹ دقیقه
نیمه عمر حذف: ۲/۹ تا ۵/۳ ساعت
اتومیدیت (به انگلیسی: Etomidate) یک داروی بیهوشی کوتاه اثر داخل عروقی جهت القای بیهوشی یا آرام بخشی می باشد که برای روند درمانی کوتاه مانند جا انداختن مفصل شانه یا لوله گذاری تراشه یا کاردیوورژن قابل استفاده است.این دارو در سال ۱۹۶۴ توسط شرکت (به انگلیسی: Janssen Pharmaceutica) رونمایی شد. این دارو به عنوان داروی بیهوشی در سال ۱۹۷۲ در اروپا و در سال ۱۹۸۳ در آمریکا معرفی شد.
در شرایط اورژانس این دارو جز داروهای خواب آور پرکاربرد است. از این دارو در فرایند آرام بخشی ملایم و در روش بیهوشی سریع استفاده می شود. شروع اثر سریع و عدم تغییر در وضعیت قلبی و عروقی در هنگام تزریق در مقایسه با سیار داروهای بیهوشی، این دارو را به دارویی مناسب برای القای بیهوشی تبدیل کرده است.علاوه بر موارد فوق استفاده آسان، کمترین میزان سرکوب تنفسی، عدم آزادسازی هیستامین و محافظت قلبی و مغزی از ایسکمی از ویژگی های این دارو می باشد.اتومیدت بهترین دارو برای القای بیهوشی در افرادی که همودینامیک ناپایدار دارند می باشد. همچنین داروی بسیار مناسبی است برای بیمارانی که دچار آسیب مغزی شده اند به دلیل اینکه یکی از داروهایی است که می تواند فشار مغزی را کاسته و فشار خون را پایدار نگاه دارد. یک دوز از این دارو در بیماران دچار عفونت، عارضه ای برای بیمار ایجاد نخواهد کرد.کاربرد دیگر این دارو برای تشخیص مراکز صرع، در عمل برداشتن قسمتی از مغز که موجب تشنج می شود می باشد.
این دارو تولید کورتیکواستروئید توسط قشر غده آدرنال را به وسیله مهار برگشت پذیر آنزیم (به انگلیسی: Steroid 11-beta-hydroxylase) سرکوب می کند. این آنزیم در تولید کورتیکواستروئید توسط قشر آدرنال نقش اساسی دارد.استفاده و تزریق مداوم جهت آرامبخشی بیماران در بخش ویژه با افزایش میزان مرگ و میر مرتبط با سرکوب غده فوق کلیه در ارتباط است. تزریق مداوم داخل وریدی اتومیدیت منجر به اختلال در عملکرد قشر آدرنال می گردد. میزان مرگ و میر بیمارانی که بیشتر از ۵ روز به صورت مداوم اتومیدیت دریافت کرده اند از ۲۵٪ به ۴۴٪ افزایش پیدا کرده است که عمده دلیل آن عفونت مانند ذات الریه بوده است.به دلیل آنکه استفاده از اتومیدیت موجب سرکوب غده آدرنال می شود، استفاده از این دارو در بیماران دچار عفونت همچنان بحث برانگیز است. سطح کورتیزول تا ۷۲ ساعت پس از تزریق یک دوز اتومیدیت همچنان پایین است، به این دلیل خطر نارسایی آدرنال وجود دارد. به همین دلیل افراد بسیاری توصیه کرده اند این دارو هرگز نباید در بیماران بدحال مبتلا به عفونت استفاده شود چون باعث افزایش خطر مرگ و میر خواهد شد. در مقابل هم افرادی هستند که به دلیل ثبات در وضعیت قلبی و عروقی در هنگام تزریق و فقدان شواهد روشن از آسیب و افزایش مرگ و میر در بیماران بدحال از تجویز این دارو حمایت می کنند.مطالعات نشان داده یکبار استفاده از این دارو در بیهوشی سریع قبل از لوله گذاری تراشه اثری در میزان مرگ و میر ندارد حتی اگر این میزان باعث سرکوب موقت غده فوق کلیه شود. علاوه بر موارد فوق اخیراً متاآنالیز انجام شده توسط (به انگلیسی: Hohl) نشان داده است که نمی توان نتیجه گرفت که اتومیدیت باعث افزایش میزان مرگ و میر می شود. نویسندگان این متاآنالیز به این نتیجه رسیدند که به دلیل فقدان آمار مناسب در مورد اثرات اتومیدیت بر میزان مرگ و میر مطالعات بیشتری مورد نیاز است؛ بنابراین پیشنهاد شد که استفاده به صورت تک دوز در بیماران دچار عفونت مشکلی نخواهد داشت. در صورتی که سایرین پیشنهاد دادند به عنوان یک مطالعه کنترل شده آینده نگر در صورت استفاده از اتومیدیت یک دوز کورتیزول به صورت پیشگیرانه استفاده شود.در بیماران تحت عمل جراحی کولورکتال که از داروی اتومیدیت برای بیهوشی آنان استفاده شده است، ایمنی استفاده از استرس دوز هیدروکورتیزون تأیید شده است. در یک مطالعه گذشته نگر با بررسی ۳۲۰۰۰ نفر از بیمارانی که از اتومیدیت برای بیهوشی آنان استفاده شده است مشخص شد که میزان مرگ و میر در مقایسه با پروپوفول ۲/۵ برابر افزایش پیدا کرده است. همچنین بیمارانی که اتومیدیت دریافت کرده اند به میزان بیشتری دچار عوارض قلبی و عروقی بوده اند و مدت بیشتری در بیمارستان بستری بوده اند. با توجه به گسترده بودن این بررسی، به خوبی نشان می دهد باید استفاده پزشکی از این دارو به صورت عاقلانه انجام شود.در بیماران دچار آسیبهای مغزی استفاده از اتومیدیت با کند شدن چرخه ACTH همراه بوده است. البته تأثیر بالینی این عارضه هنوز مشخص نشده است. علاوه بر موارد فوق استفاده هم زمان از این دارو و داروهای مخدر یا بنزودیازپین باعث تشدید نارسایی غده فوق کلیه خواهد شد. با این حال در این رابطه تنها شواهد گذشته نگر موجود است و باید در این مورد تحقیقات بیشتری انجام شود.
wiki: اتومیدیت