تدریس استذکار
درس گفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
درس گفتن. [ دَ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) تدریس. استذکار. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) ( از منتهی الارب ) :
به عیبی که گفته ست درس هنر
به امنی که خورده ست خون خطر.
که صغری خندد و کبری فروگرید به برهانش.
به عیبی که گفته ست درس هنر
به امنی که خورده ست خون خطر.
ظهوری ( از آنندراج ).
محبت درس معنی گوید افلاطون و مطلب کوکه صغری خندد و کبری فروگرید به برهانش.
عرفی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: