صفحه اصلی
درشت گوی
بستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
درشت گوینده
لغت نامه دهخدا
درشت گوی. [ دُ رُ ] ( نف مرکب ) درشت گوینده. مِذْوَح. ( منتهی الارب ). و رجوع به درشتگو شود.
کلمات دیگر: