ابن میثم

[ویکی فقه] اِبْن ِ مِیْثَم ، کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی ، محدث ، فقیه و متکلم مشهور شیعی سده ۷ق /۱۳م می باشد. برخی لقب او را مفیدالدین آورده اند. از زندگی او آگاهی اندکی در دست است . همین قدر گفته اند که در ۶۳۶ق /۱۲۳۹م ، زاده شد.
وی نزد ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانی و کمال الدین علی بن سلیمان بحرانی دانش آموخت . اگرچه در منابع اشارتی به محل تحصیلات او نشده ، ولی محتملاً در عراق و در مراکز تجمع شیعیان مانند حله به تحصیل علم پرداخت . اما ظاهراً پس از آن به بحرین بازگشت و گوشه عزلت برگزید تا آنکه دانشمندان عراق ، خاصه اهل حله که او را مردی دانشمند می شمردند، از او خواستند که به تربیت شاگردان و تألیف و تصنیف بپردازد.
استادان
۱.خواجه نصیر الدین طوسی (۶۷۲ ـ ۵۹۸ ق).ابن میثم در محضر این استاد بزرگ حکمت را فرا گرفت؛ شیخ طوسی نیز در تبحر وی در علم کلام و حکمت گواهی داده و وی را بسیار ستوده است.۲. جمال الدین علی بن سلمان بحرانی (متوفای ۶۷۲ هـ.ق.).۳. نجم الدین ابوالقاسم جعفر بن حسن هذلی (معروف به محقق حلی) (متوفای ۶۷۲ ق.).احتمال دارد ابن میثم در محضر این استاد، فقه و ادبیات را فرا گرفته باشد.
شاگردان
۱.خواجه نصیر الدین طوسی،قبلاً نام وی در ردیف استادان ابن میثم ذکر شد؛ اما بر اساس نقل «ریحانه الأدب» از برخی بزرگان، خواجه نصیر الدین طوسی نیز در زمینه فقه و شرح «نج البلاغه»، از حوزه درسی ابن میثم بهره مند شده است. اگر چه برخی، این شاگردی را منتفی دانسته و دور از شأن و جایگاه بلند خواجه نصیر می دانند، اما با توضیحی که در پایان بخش استادان ذکر شد، این امر بعید به نظر نمی رسد.۲. جمال الدین، ابو منصور حسن بن یوسف بن مطهر حلی (علامه حلی) (متوفای۷۲۶ هـ.ق.) از وی به عنوان شیخ فقیهان حله، یکی از مشایخ گرامی، عالم صدوق و فقیه، شاعر و ادیب یاد شده است. وی یکی از مشایخ عبدالکریم بن طاووس نیز می باشد.
در سخن دیگران
...

[ویکی شیعه] ابن میثم (ابهام زدایی). ابن میثم ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد: