فقیه و ادیب لغوی
ابن ورقا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ابن ورقا. [ اِ ن ُ وَ ] ( اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن ورقاء اودنی بخاری. فقیه شافعی. او به نیشابور میزیست و پس از آن به بخارا بازگشت و در آنجا به سال 385 هَ. ق. درگذشت.
ابن ورقا. [ اِن ُ وَ ] ( اِخ ) جعفربن محمد شیبانی. ادیب و شاعر. مولد او بسامره در 292 هَ. ق. بوده است ، و از دست مقتدر خلیفه مناصب چندی داشته و او را با سیف الدوله حمدانی مراسلات و مشاعراتیست. وفات او در 352 بوده است.
ابن ورقا. [ اِن ُ وَ ] ( اِخ ) جعفربن محمد شیبانی. ادیب و شاعر. مولد او بسامره در 292 هَ. ق. بوده است ، و از دست مقتدر خلیفه مناصب چندی داشته و او را با سیف الدوله حمدانی مراسلات و مشاعراتیست. وفات او در 352 بوده است.
ابن ورقا. [ اِ ن ُ وَ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن ورقاء اودنی بخاری . فقیه شافعی . او به نیشابور میزیست و پس از آن به بخارا بازگشت و در آنجا به سال 385 هَ . ق . درگذشت .
ابن ورقا. [ اِن ُ وَ ] (اِخ ) جعفربن محمد شیبانی . ادیب و شاعر. مولد او بسامره در 292 هَ . ق . بوده است ، و از دست مقتدر خلیفه مناصب چندی داشته و او را با سیف الدوله ٔ حمدانی مراسلات و مشاعراتیست . وفات او در 352 بوده است .
کلمات دیگر: