اسید نوکلئیک

اسید نوکلئیک به زنجیره های طویل مولکولی که از به هم پیوستن تعداد زیادی نوکلئوتید تشکیل شده است گفته می شود. اسیدهای نوکلئیک در همه جانداران یافت می شوند.اسیدهای نوکلئیک پلیمرهای خطی هستند؛ که از تکرار واحدهایی به نام نوکلئوتید تشکیل شده اند. در واقع نوکلئوتیدها واحدهای تک پار اسیدهای نوکلئیک به شمار می آیند؛ که دارای سه زیرواحد ساختمانی هستند: قند پنج کربنه پنتوز، باز هتروسیکلیک و گروه فسفات استر.گوانوزین تری فسفات   گوانوزین دی فسفات   گوانوزین مونو فسفات   آدنوزین تری فسفات   آدنوزین دی فسفات   آدنوزین مونو فسفات   تیمیدین تری فسفات   تیمیدین دی فسفات   تیمیدین مونو فسفات   سیتوزین تری فسفات   سیتوزین دی فسفات   سیتوزین مونو فسفات   یوریدین تری فسفات   یوریدین دی فسفات   یوریدین مونو فسفات
در ساختمان این اسیدها دو نوع قند پنتوز دیده می شود. قند موجود در آر ان ای از نوع ریبوز است. در صورتی که در ساختمان دی ان ای از قند مشابهی به نام دئوکسی ریبوز استفاده می شود. پیشوند دئوکسی نمایشگر فقدان یک گروه OHدر جایگاه ۲ است. در دی ان ای و آر ان ای بازها از طریق پیوند بتاان گلیکوزیدی با برداشت یک مولکول آب از پنتوز (گروه هیدروکسیل) و باز (هیدروژن) تشکیل می گردند.
دو دسته از بازهای مهم و اصلی در این اسیدها پورین ها و پیریمیدین ها هستند.
پورین ها شامل بازهای آدنین و گوانین هستند؛ که در آر ان ای و دی ان ای دیده می شوند. سیتوزین و اوراسیل وتیمین سه باز پیریمیدینی مهم هستند. سیتوزین در آر ان ای و دی ان ای وجود دارد؛ در حالی که یوراسیل تنها در آر ان ای و تیمین در دی ان ای یافت می شود. در موارد نادر ممکن است تیمین در آر ان ای و اوراسیل در دی ان ای نیزدیده شود.

اَسید نوکلِئیک (nucleic acid)
اسید آلی پیچیده ای متشکل از زنجیرۀ دراز نوکلئوتیدها. در هسته و گاهی در سیتوپلاسم درون میتوکندری ها و کلروپلاست های یاختۀ زنده یافت می شود. دو نوع اسید نوکلئیک، معروف به دی اِن اِی (دی اُکسی ریبونوکلئیک اسید) و آر اِن اِی (ریبونوکلئیک اسید) اساس وراثت را تشکیل می دهند. نوکلئوتیدها از یک قند (دی اُکسی ریبوز یا ریبوز)، یک گروه فسفات، و یکی از چهار باز پورینی یا پیریمیدینی ساخته شده اند. ترتیب بازها در طول زنجیرۀ اسید نوکلئیک رمز وراثتی را تشکیل می دهد.