شتابیدن

عجلة

( مصدر ) ( شتافت شتابد خواهد شتافت بشتاب شتابنده شتابان شتافته ) ۱ - عجله کردن . ۲ - تند رفتن به عجله حرکت کردن .

(ش دَ ) (مص ل . ) شتافتن .

شتابیدن. [ ش ِ دَ ] ( مص ) چالاکی کردن. عجله نمودن. شتافتن. به عجله و به سرعت کاری کردن. ( ناظم الاطباء ). شتافتن. ( از فرهنگ نظام ). نَسل. نَسلان. ( تاج المصادر بیهقی ). شتاب کردن. عجله کردن :
شتابید گنجور و صندوق جست
بیاورد پویان به مهر درست.به زندان شتابید پس آبدار
رخ از خرمی چون گل اندر بهار.همان به ْ که ما را بدین جای جنگ
شتابیدن آید به جای درنگ.من ایدون چو بازم که زی تو شتابم
اگر چند از دست خود برپرانی.ز نادان گریزی به دانا شتابی
ز محنت رهانی ، به دولت رسانی.سپهبد شتابید نزدیک ماه
زمانی برآسود و برداشت راه.چو از نیمه خم یافت بالای روز
به خاور شتابید گیتی فروز.بر بد مشتاب ازیرا شتاب
بر بدی از سیرت اهریمنی است.- شتابیدن بر کسی ؛ فرط. فروط. فرطان. ( تاج المصادر بیهقی ).

= شتافتن