کلمه جو
صفحه اصلی

صرف و نحو

فارسی به انگلیسی

grammar, inflexions and syntax

مترادف و متضاد

grammar (اسم)
دستور زبان، گرامر، صرف و نحو، کتاب دستور، علم دستور

فرهنگ فارسی

دو علمند از علوم ادبی که در تداول با یکدیگر ذکر می شوند

لغت نامه دهخدا

صرف و نحو. [ ص َ ف ُ ن َح ْوْ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) دو علمند از علوم ادبی که در تداول با یکدیگر ذکر می شوند. رجوع به کلمه صرف و کلمه نحو شود.

دانشنامه آزاد فارسی

صَرف و نَحو
صرف در لغت برگرداندن و تغییردادن، و در اصطلاح بخشی از دستور زبان است که ناظر به گردانیدن یک کلمه به صیغه های گوناگون است تا از این رهگذر، معانی مختلف همان فعل حاصل شود. درواقع، علم صرف (تصریف) مشتق ساختن کلمه ای از ریشه یا مصدر است که بر دو گونه است. یکی، صرف کردن فعل به صیغه های شش گانه (ماضی، مضارع، امر، اسم فاعل، اسم مفعول و دعا)؛ دیگری، گرداندن زمان های ماضی، حال و آینده به اشخاص فعل. موضوع آن نیز کلمه و شناخت معنی و ساختمان و ویژگی های آن است. اما نحو در زبان عربی، بخش اصلی دستور زبان است که دربارۀ ساخت جمله (جمله سازی) و جایگاه و روابط بین کلمات و ویژگی های آن ها در جمله براساس این روابط گفت وگو می کند مانند رفع، نصب، جرّ و جزم.

پیشنهاد کاربران

تجزیه و ترکیب، نوع و نقش.
دستور زبان به دو بخش عمده تقسیم می شود:
۱ - ترکیب ( نقش ) : در ترکیب از نقش و جایگاه واژه در داخل جمله بحث می کنیم.
۲ - تجزیه ( نوع ) : در تجزیه از نوع واژه یعنی ویژگی ها و خصوصیات واژه خارج از جمله بحث می کنیم. ( البته بر اساس نظر دکتر وحیدیان کامیار، نوع بعضی از کلمات با توجه به جایگاه آنها در جمله تفاوت می کند. )
نقش نو، برصفحه هستی کشید
امتی گیتی گشایی آفرید ( اقبال لاهوری )
صرف و نحو ( عربی ) یا تجزیه و ترکیب یک اصطلاح جاافتاده است اما عبارت نوع و نقش چنان که باید و شاید متداول نگشته است برای این که نام دیگر تجزیه و ترکیب در ذهن تداعی شود از بیت فوق به همین امر پیشنهاد می گردد که البته واژه ی [نو] هم تداعی کننده کلمه ی نوع باشد.

گرامر


کلمات دیگر: