( غیب آموز ) ( صفت ) آنکه غیب آموزد تعلیم دهنده مغیبات .
غیب اموز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( غیب آموز ) غیب آموز. [ غ َ / غ ِ ] ( نف مرکب ) آنکه غیب آموزد. غیب آموزنده. رجوع به غَیب شود :
بر آن رهبان دیر افتاد راهش
که دانا خواند غیب آموز شاهش.
بر آن رهبان دیر افتاد راهش
که دانا خواند غیب آموز شاهش.
نظامی.
کلمات دیگر: