کلمه جو
صفحه اصلی

کدب

فرهنگ فارسی

خون تازه . دم کدب خون سپید گون تنک رقیق

لغت نامه دهخدا

کدب. [ ک َ / ک ُ / ک َ دِ / ک َ دَ ] ( ع اِ ) سپیدی که بر ناخن نوجوانان پیدا گردد. کذب. کُدَیباء. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). واحد آن کدبة است. ( از اقرب الموارد ).

کدب. [ ک َ دِ ] ( ع اِ ) خون تازه. ( بحر الجواهر ) ( مهذب الاسماء ). دم کدب ؛ خون سپیدگون تنک رقیق. ( ناظم الاطباء ).و قراءَ ابن عباس «بِدَم کَدِب »، ای ضارب الی البیاض کانه دم قد اثر فی قمیصه فلحقته اعراضه کالنقش علیه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

کدب . [ ک َ / ک ُ / ک َ دِ / ک َ دَ ] (ع اِ) سپیدی که بر ناخن نوجوانان پیدا گردد. کذب . کُدَیباء. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). واحد آن کدبة است . (از اقرب الموارد).


کدب . [ ک َ دِ ] (ع اِ) خون تازه . (بحر الجواهر) (مهذب الاسماء). دم کدب ؛ خون سپیدگون تنک رقیق . (ناظم الاطباء).و قراءَ ابن عباس «بِدَم کَدِب »، ای ضارب الی البیاض کانه دم قد اثر فی قمیصه فلحقته اعراضه کالنقش علیه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).



کلمات دیگر: