اروپای دوران قدیم

اروپای دوران کلاسیک یا اروپای دوران قدیم یا اروپای عصر باستان، (به انگلیسی: Classical Age یا Classical Era یا Classical Period یا Classical Antiquity) عبارتی است که برای محدودهٔ زمانیِ طولانی از تاریخ در منطقهٔ مدیترانه شامل تمدن های یونان باستان و روم باستان، که دنیای یونان و روم (Greco-Roman world) نامیده می شود، به کار می رود. این دورهٔ تاریخی، دوران شکوفایی جوامع یونان و روم و تأثیرگذاری آن ها بر سرتاسر اروپا، شمال آفریقا و خاورمیانه به شمار می رود.
همنشین بهار: دوران کلاسیک باستان Classical antiquity
معمولاً آغاز این دوره همزمان با نخستین اشعار ثبت شدهٔ حماسی هومر (سدهٔ ۸ تا ۷ پیش از میلاد) در نظر گرفته می شود. این دوران شامل دوران رشد امپراتوری روم، پیدایش مسیحیت و دوران افول امپراتوری روم می شود و تا اواخر عصر باستان(سده های ۴ تا ۷) ادامه می یابد و با آغاز دوران تاریک (سده های ۷ تا ۱۱) و قرون وسطی پایان می یابد.
رومیان در دوران کلاسیک باستان، نقش بسیار داشتند. امپراتوری روم از سال ۲۷ پیش از میلاد حدود دو قرن یکه تاز بود. ثبات سیاسی و شکوه و جلال خودش را به رخ می کشید و در مدیترانه و بخش اعظم اروپای غربی خدایی می کرد.سرزمین های امپراتوری با یک شبکه از راه ها به پایتخت، رم، وصل می شد و شهروندان از یک قانون مشترک، فرهنگ مشترک و زبان مشترک (زبان لاتین)، بهره مند بودند.
رومی ها به مهیاسازی مواد اولیه حقوق، قوانین، هنر و ادبیات و معماری و زبان در دنیای غرب کمک کردند. آن ها همچتین در صنعت تأمین مواد اولیه برای نوشتن کتاب، ابتکار زیادی به خرج داده و آن را به شکلی درآوردند که امروز می شناسیم.