فن شعر

فن شعر (ارسطو). رساله فن شعر ارسطو (فن شعر = بوطیقا) از مهم ترین میراث فلسفی ادبی یونان می باشد، این رساله، اولین کار بازمانده در حوزه نظریه دراماتیک و اولین رساله فلسفی موجود با تمرکز بر سخن شناسی و نظریه ادبی است. ارسطو در فن شعر، مفهومی را بررسی می کند که از آن تحت عنوان «شعر» یاد می کند.فن شعر را ابتدا ابوبشر متی بن یونس - از نسطوریان بغداد که رئیس منطقیان عصر خویش به شمار می آمد - از سریانی به عربی ترجمه کرد. ترجمه ای که او از فن شعر کرد خطاها و ابهامات زیادی داشت. بعد از او شاگردش یحیی بن عدی دست به ترجمهٔ دوبارهٔ آن می زند و یعقوب بن اسحاق الکندی برای اولین بار آن را تلخیص کرد. پس از کندی ابونصر فارابی (متوفی به سال ۳۳۹) که شاگرد ابوبشر متی نیز بود، به شرح و تلخیص فن شعر پرداخت. پس از فارابی معروف ترین کسی که دست به کار شرح و تلخیص فن شعر می شود، ابن سینا است. پس از ابن سینا معروفترین کسی که به تلخیص و شرح بوطیقا اقدام می کند، ابن رشد است.
تقلید
کاتارسیس
دگرگونی
بازشناخت
هامارتیا (خطای تراژیک)
میتوس (افسانه و داستان)
اتوس (سیرت)
دایانویا (اندیشه)
لکسیس (گفتار)
ملوس (آواز)
اوپسیس (منظر نمایش)
رسالهٔ فن شعر ارسطو در یونانی Περὶ ποιητικῆς و در لاتین De Poetica نامیده می شود که مُعرّبش بوطیقا می شود.
فن شعر برای زمان های متمادی در دنیای غرب مفقود بوده و تنها در قرون وسطی و اوایل دورهٔ رنسانس از طریق ترجمهٔ لاتین که از روی نسخهٔ عربی نوشته شده توسط ابن رشد، انجام شده بود در دسترس قرار گرفت.
ارسطو در فن شعر از مفاهیم ذیل یاد می کند:

فنّ شعر (Ars poetica)
شعری از هوراس شاعر و نمایش نامه نویس رومی، که تاریخ تصنیف آن معلوم نیست. موضوع آن شعر نمایشی براساس متون درسی یونانی است، اما او در همه جا ملاحظات شخصی خود را نیز گنجانیده است. این اثر رساله ای معتبر قلمداد می شد و در شکوفایی نمایش نامه نویسی اروپایی تأثیر بسزایی داشت. بعید است که هدف از تصنیف این شعر ارائۀ نظریه ای کامل بوده باشد؛ و احتمالاً به این منظور تصنیف شده است که یکی از جوانانِ خانوادۀ پیسو را از حرفۀ شاعری بازدارد.