فیروز بهجت محمدی

فیروز بهجت محمدی (زاده ۱۳۱۵ تبریز - درگذشته ۱۳۷۸ تهران) هنرپیشه ایرانی سینما، تلویزیون و تئاتر بود.
مه بانو (۱۳۷۸)
بوی کافور، عطر یاس (۱۳۷۸)
چشم هایش (۱۳۷۸)
دلباخته (۱۳۷۸)
مهره (۱۳۷۷)
توفان شن (۱۳۷۵)
سایه به سایه (۱۳۷۴)
جنگ نفتکش ها (۱۳۷۲)
گزل (۱۳۶۸)
باد سرخ (۱۳۶۷)
سال های خاکستر (۱۳۶۷)
بوعلی سینا (۱۳۶۶)
جنگل بان (۱۳۶۶)
روزهای انتظار (۱۳۶۵)
مادیان (۱۳۶۴)
آقای هیروگلیف (۱۳۵۹)
گفت هرسه نفرشان (۱۳۵۹)
شازده احتجاب (۱۳۵۳)
تجاوز (۱۳۴۹)
گاو (۱۳۴۸)
فیروز بهجت محمدی در سال ۱۳۱۵ در تبریز متولد شد. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی در سال ۱۳۳۸ به بازیگری تئاتر روی آورد و بازی در نمایش های تلویزیونی و سینما را از سال ۱۳۴۸ آغاز کرد. نخستین فیلم او «گاو» (داریوش مهرجویی) بود که به رغم کوتاه بودن نقشش، حضوری به یاد ماندنی داشت. در سال ۱۳۵۳ نیز در فیلم «شازده احتجاب» (بهمن فرمان آرا) بازی خوبی ارائه داد. او در همین سال در فیلم کوتاه شانزده میلیمتری «کتیبه» (فریبرز صالح)، براساس شعری از «مهدی اخوان ثالث» ظاهر شد که تهیه کنندهٔ آن «تلویزیون ملی ایران» بود. بهجت محمدی بعدها، در سال ۱۳۶۱ نیز در فیلم کوتاه تلویزیونی «صبح پیروزی» (رامبد لطفی) دربارهٔ جنگ ایران و عراق بازی کرد. از فیلم های دیگر او می توان به «کاروان»، محصول مشترک ایران، آمریکا و آلمان نیز اشاره کرد. پس از انقلاب، در سال ۱۳۵۹ در دو فیلم به کارگردانی غلامعلی عرفان، «گفت هر سه نفرشان» و «آقای هیروگلیف» بازی کرد که به نمایش عمومی در نیامدند.