رجبعلی تبریزی

رجبعلی تبریزی (درگذشت ۱۰۸۰ قمری/۱۰۴۸ خورشیدی) عارف و حکیم شیعی قرن یازدهم بود. وی در نزد شاه عباس دوم و شاه سلیمان صفوی جایگاه ویژه ای پیدا کرده بود؛ به طوری که شاه عباس برای دیدار با رجبعلی، خودش به خانهٔ وی می رفت و با او ملاقات می نمود.
سازمان تبلیغات اسلامی استان آذربایجان شرقی، ملا رجبعلی تبریزی
دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
رجبعلی در مدرسهٔ شیخ لطف الله مشغول به تحصیل شد و به دلیل هوش و ذکاوت بالا، در طی چند سال مشهور گشت و مورد احترام همگان قرار گرفت. از شاگردان وی می توان به «امیر قوام الدین محمد اصفهانی»، «قاضی سعید قمی»، «محمدحسین سعید قمی»، «محمدرفیع پیرزاده»، «ملا محمد تنکابنی» و «ملا محمد شفیع اصفهانی» اشاره کرد.
آثار متعددی از رجبعلی برجای مانده که «اثبات واجب»، «الاصول الاصفیه»، «المعارف الالهیه»، «دیوان واحد تبریزی»، «تفسیر آیةالکرسی» و «کتاب فی الحکمه» از مهم ترین آن ها هستند.
رأی مشهور رجبعلی تبریزی، اعتقاد او به اشتراک لفظی وجود است، به این معنا که واجب الوجود و ممکنات در اطلاق لفظ «وجود» بر آن ها اشتراک لفظی دارند. وی قائل به اصالت ماهیت بوده است و ترکیب وجود و ماهیت را انضمامی می دانسته است. تبریزی حرکت در جوهر و وجود ذهنی و عینیت ذات و صفات خداوند را انکار کرده است.